Ключавыя пытанні ў парадку дня пятага Усебеларускага народнага сходу

Падзеяй не толькі месяца, але, магчыма, і года стала правядзенне ў чэрвені Усебеларускага народнага сходу, які вызначае стратэгію дзяржавы на бліжэйшыя пяць гадоў. Падзея, адным словам, знакавая. Пра рашэнні сходу абавязкова раскажам у наступным нумары. А цяпер — матэрыялы пра ключавыя пытанні ў парадку дня пятага Усебеларускага народнага сходу.


Звычайна ў кантэксце правядзення народных сходаў узнікае цалкам заканамернае пытанне: наколькі шырока на ім прадстаўлены тыя ці іншыя слаі насельніцтва? Кіраўнік Мінскага гарадскога Савета дэпутатаў Васіль Панасюк называе лічбы статыстыкі. Аказваецца, палова мінскіх удзельнікаў будучага форуму — гэта людзі ва ўзросце 41 — 60 гадоў, а 11 працэнтаў — моладзь да 31 года. Дарэчы, 12 дэлегатаў — гэта студэнты ВНУ і ССНУ, а чацвёра маладых людзей з’яўляюцца стыпендыятамі спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. У ліку ўдзельнікаў Усебеларускага народнага сходу ад Мінска прадстаўнікі рабочых спецыяльнасцяў складаюць 5 працэнтаў, інжынерна-тэхнічных работнікаў — 9 працэнтаў, а 26 працэнтаў — гэта работнікі сацыяльна-культурнай сферы. Работнікі праваахоўных органаў складаюць 7 працэнтаў, а 9 працэнтаў — гэта прадстаўнікі розных грамадскіх аб’яднанняў і палітычных партый. Амаль трэць сярод абраных для ўдзелу ў народным вечы — жанчыны.

Нядаўна на мінскім гарадскім сходзе дэлегатаў Старшыні Мінгарвыканкама Андрэю Шорцу прыйшлося нясоладка. Пасля грунтоўнага даклада, у якім ён расказаў, з якім вынікам Мінск падышоў да Усебеларускага народнага сходу і што ў сталіцы было зроблена за апошнія пяць гадоў, яму давялося адказваць на пытанні дэлегатаў. Яны, здаецца, былі і не такія складаныя, больш датычыліся развіцця сталіцы, але ў гэтым і заключалася галоўная цяжкасць. Звычайна пра самыя простыя бытавыя рэчы гаварыць бывае не так проста. Шорац цярпліва расказваў, што ў сталіцы жылля будзе будавацца менш, чым у мінулыя гады, бо, згодна з патрабаваннямі Прэзідэнта, горад павінен перастаць разрастацца ранейшымі тэмпамі, а вось гарадская інфраструктура, наадварот, будзе актыўна развівацца. Мінск чакае далейшы рост гандлёвых цэнтраў, хоць па забяспечанасці гандлёвымі плошчамі ён сёння ўжо апярэджвае Варшаву, Вільнюс і Мадрыд. Будуць з’яўляцца новыя дзіцячыя сады і школы, паліклінікі і месцы для адпачынку гараджан.

— У цэлым на сацыяльную сферу ў нас штогод накіроўваецца каля 60 працэнтаў агульнага аб’ёму расходаў гарадскога бюджэту, — расказаў Шорац.

На сходзе ішла шчырая і вострая размова. Але агульнае рэзюмэ — дэлегаты салідарныя ў тым, што цяперашні сацыяльна-эканамічны курс краіны паварочваць назад не варта, трэба прадоўжыць справу, пачатую некалькі дзесяцігоддзяў таму. Лепш за ўсё, на мой погляд, наконт гэтага выказаўся член Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу па бюджэце і фінансах Валерый Барадзеня:

— Мы нічога новага ў бліжэйшыя пяць гадоў для сябе дакладна не адкрыем. Таму важна паглыбіць і ўзмацніць тыя перавагі, якія мы ўжо маем. Самы час працягнуць займацца праблемамі дэмаграфіі, развіваць сельскія населеныя пункты і малы і сярэдні бізнес. Мы павінны і далей ісці па шляху гарманічнага развіцця ўсіх формаў уласнасці і развіцця канкрэтнай эканомікі, павінны заахвочваць дзелавую ініцыятыву. Думаю, што беларускі народ будзе развівацца эвалюцыйна і гэтая эвалюцыя будзе садзейнічаць умацаванню аўтарытэту Беларусі.


ШТО ХВАЛЮЕ ДЭПУТАТАЎ

Дэлегаты ад рэгіёнаў скрупулёзна рыхтаваліся да гэтай важнейшай для краіны падзеі, прапрацоўвалі і канкрэтызавалі пытанні, якія мелі намер абмеркаваць

Горад Віцебск на Усебеларускім народным сходзе прадстаўлялі больш за сто чалавек. Адзін з дэлегатаў — галоўны ўрач Віцебскай абласной клінічнай бальніцы Анатоль Аладзько. Ён упэўнены, што для развіцця аховы здароўя ёсць рэзервы:

— У апошні час нашу бальніцу ператварылі ў магутны сучасны медыцынскі цэнтр. Адна са знакавых падзей, якой мы ганарымся, — аперацыі па трансплантацыі нырак. Упершыню ў вобласці мы пачалі праводзіць іх летась. Сёння многія разумеюць, што наша галіна затратная, што развіваць высокія тэхналогіі ў медыцыне немагчыма без салідных бюджэтных уліванняў. І дзяржава ідзе на гэта. Але ёсць, на мой погляд, яшчэ адна крыніца кампенсацыі расходаў — страхавая медыцына. Мы ўжо пачалі рухацца ў гэтым напрамку. Я згодны, што да тэмы трэба падыходзіць акуратна, паэтапна распрацоўваючы прыдатныя схемы. Але абмяркоўваць яе сёння неабходна. Бо тут крыецца яшчэ і вельмі магутны псіхалагічны фактар. Калі чалавек, да прыкладу, за свае грошы паставіў імпартны высокатэхналагічны пратэз, зрабіў рэдкую дарагую аперацыю, то да свайго здароўя, да ранняй дыягностыкі і прафілактыкі хвароб ён па­чынае ставіцца больш адказна.

Тэма высокіх тэхналогій хвалюе і дырэктара віцебскага канструктарскага бюро “Дысплей” Аляксандра Вайцянкова. Але ўжо ў рэальным сектары эканомікі:

— Мы занялі і захоўваем за сабою традыцыйную нішу — вытворчасць відавых манітораў, якія працуюць у экстрэмальных умовах. Наша навінка — манітор з дыяганаллю 2,5 метра. Ёсць у нас таксама 50-цалёвы мультымедыйны аператыўны стол камандзіра, які на днях будзе дэманстравацца падчас контртэрарыстычных вучэнняў краін СНД на Лукомльскай ГРЭС. Мы разумеем неабходнасць дыверсіфікацыі вытворчасці і таму працуем не толькі з ваеннымі. Зрабілі мікрадысплейную сістэму, сумешчаную з маскай пажарных, распрацавалі прамысловыя, вулічныя маніторы і табло, якія можна ўстанавіць на прыпынках аўтатранспарту, у супермаркетах, адміністрацыйных будынках. Нашы распрацоўкі запатрабаваныя як у суседняй Расіі, так і прадстаўленыя на міжнародных выставах. Напрыклад, у Малайзіі. Мы не скрываем, што адкрытыя для цікавых інавацыйных ідэй, што гатовыя супрацоўнічаць з разумнымі галовамі нашай Беларусі ды іншых краін. Свежыя ідэі і распрацоўкі мы маем намер запускаць у вытворчасць і зарабляць на гэтым. Як зрабіць гэты працэс максімальна эфектыўным, мы ў тым ліку хочам абмеркаваць на Усебеларускім народным сходзе.