Нагадаем пра шлях ідэі фэсту да кіраўніка дзяржавы. Недзе гадоў сем таму да Аляксандра Рыгоравіча звярнуліся кіраўнікі Палескага краю, інтэлігенцыя, простыя сельскія жыхары з прапановай праводзіць фестываль-свята. Але не звычайны, а этнаграфічны, з акцэнтам на самабытнасць і традыцыі менавіта палешукоў. Прэзідэнт падтрымаў ініцыятыву: такога душэўнага, з магутнымі каранямі, самабытнага фэстывалю на самой справе ў Сінявокай не было.
Кіраўнік дзяржавы, часта бываючы ў Палескім краі, не аднойчы казаў пра неабходнасць сацыяльнага і эканамічнага пад’ёму прыпяцкіх рэгіёнаў. Калі гэты край называецца жамчужынай Беларусі, то яна павінна быць у добрай аправе. У 2010 годзе стартавала Дзяржаўная праграма сацыяльна-эканамічнага развіцця і комплекснага выкарыстання прыродных рэсурсаў Прыпяцкага Палесся, распрацаваная па даручэнні кіраўніка дзяржавы і разлічаная на пяць год. Мэтай яе стала якраз устойлівае сацыяльна-эканамічнае развіццё Прыпяцкага Палесся на аснове комплекснага выкарыстання прыродных рэсурсаў, павелічэнне экспарту інвестыцый, захаванне ўмоў узнаўлення прыродна-рэсурснага патэнцыялу.
Старшынёй аргкамітэта першага фэсту стаў тагачасны намеснік Прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь Іван Бамбіза (цяпер намеснік дзяржсакратара Саюзнай дзяржавы Беларусі і Расіі). Дарэчы, ён сам выхадзец з Палесся. Старшынёй другога (а таксама сёлетняга) «Зова Полесья» быў прызначаны намеснік Прэм’ер-міністра Міхаіл Русы. Таксама паляшук.
Прэзідэнт прыехаў на другі «Зов Полесья», каб павітацца з палешукамі — людзьмі з адметнымі рысамі характару, асаблівай гаворкай, ладам жыцця.
Тады ў Ляскавічах Прэзідэнт адкрываў прыгожы і сучасны Музей прыроды. Аляксандр Лукашэнка таксама вагаўся, ці варта было ствараць яшчэ адзін музей. Але пра сваё рашэнне кіраўнік дзяржавы, калі пабываў у Ляскавічах, ніколькі не пашкадаваў: музей атрымаўся дастойным, ён стаў яшчэ адной крыніцай даходаў палешукоў і цэнтрам культурнага прыцягнення турыстаў.
У нейкай ступені фэст, як і задумвалася, стаў падтрымкай Дзяржпраграмы развіцця Прыпяцкага Палесся на 2010—2015 гады. Асабліва ў турыстычным кірунку. Гэтая галіна на самой справе быццам бы атрымала за гады правядзення фэсту другое дыханне: вырасла колькасць аграсядзіб на Палессі, уладкавалі шмат дарог, удасканальваецца інфраструктура гарадкоў і вёсак.
