Дырэктар філіяла «Баброва-Агра» Вячаслаў ЧУВІЛІН (у цэнтры), камбайнеры Аляксандр ЗЯБКО і Анатоль ПЕТУХОЎСКІ: «Хлеб добра саспеў»Карпарацыя салідарнасці
— У нас даволі складаная сістэма падпарадкаванасці, — расказвае па дарозе Вячаслаў Міхайлавіч. — ЗАТ «Віцебскаграпрадукт», куды мы ўваходзім, плюс «Вітканпрадукт» — гэта і ёсць вядомы аграпрамысловы холдынг «Славянскі Вялес». Ён спецыялізуецца на вытворчасці свініны і мяса птушкі. Толькі пагалоўе свіней — больш за 123 000. Уяўляеце, колькі трэба камбікармоў? Таму «Баброва-Агра» (гэта адзінае сельгаспрадпрыемства ў холдынгу), паступова пашыраючы свае плошчы як у Лепельскім, так і ў суседніх Талачынскім і Чашніцкім раёнах, спецыялізуецца выключна на вырошчванні збожжавых культур і рапсу. Тым не менш мы закрываем усяго дзясятую частку запатрабаванняў у сыравіне для нашага камбікормавага завода. Таму галоўная задача — дамагчыся максімальнай эфектыўнасці ў земляробстве. Зараз ураджайнасць радуе: асобныя ўчасткі даюць па 55 цэнтнераў з гектара. Але ў канчатковым выніку ўсё будзе залежаць ад надвор’я. У мінулым годзе, напрыклад, пасля пачатку жніва ліло тыдні два. У выніку выдатны старт з першапачатковых 45—50 цэнтнераў ураджайнасці скончыўся саліднымі стратамі збожжа. Так што «куранят» будзем лічыць па восені — гэта значыць пасля таго, як камбайны зробяць апошні круг.Да майго здзіўлення, штат гэтай гаспадаркі, у падпарадкаванні якой знаходзіцца звыш 4,3 тысячы гектараў ворыва, — усяго 27 чалавек. Сюды ўваходзяць і адміністрацыя, і бухгалтэрыя, і вартаўнікі, і механізатары. Такая маштабная аптымізацыя ніяк не ўплывае на якасць працы — гэтую гаспадарку, утвораную ў Баброве замест сельгаспрадпрыемства, якое збанкруцілася ў 2017 годзе, сёння з упэўненасцю называюць лепшай у раёне. І камбайнеры тут, дарэчы, знатныя — іх імёны пастаянна знаходзяцца на Дошцы Гонару лепшых удзельнікаў жніва, яны перамагаюць у сацспаборніцтвах і ездзяць на «Дажынкі».
Хлеб чакаць не будзе
...На гадзінніку — пачатак дзясятай. І калі на лузе блізу лесу яшчэ і раса не абсохла, то тут, побач з вёскай Гарані, на прыгожым полі чыстай пшаніцы пыл ужо даўно стаіць слупам. Магутныя камбайны спрытна адзін за адным зачышчаюць палосы каласоў, здрабняючы салому на крошку і напаўняючы свае бункеры хлебам.Вячаслаў Чувілін задумваецца над праблемай: як адначасова спыніць абодва агрэгаты, каб камбайнерам крыўдна не было?
— Яны ж у нас нават ядуць у кабіне, ні на хвіліну не спыняючы тэхніку — спяшаюцца. У іх спаборніцтва за лідарства, а значыць і ўмовы працы павінны быць аднолькавыя. Ніхто не захоча гутарыць з журналістам, каб сапернік за гэты час наперад вырваўся, — жартуе дырэктар.
Нарэшце мы знаходзім зручны момант і тармозім адразу два камбайны. Аляксандр Зябко і Анатоль Петухоўскі ў хлебаробскай справе далёка не пачаткоўцы. У абодвух салідны стаж працы за штурвалам.
— Сёння ў нас ужо будзе па тысячы намалот, калі надоўга не забалакаеце, — усміхаюцца абодва. — Якая дзённая вага? Па-рознаму. У залежнасці ад поля, надвор’я, неспадзяваных паломак. Максімум рабілі па 170–180 тон — гэта калі, як гаворыцца, усе зоркі разам сыходзіліся.
На пытанне аб зарплаце ківаюць на кіраўніка — яму, маўляў, лепш ведаць. Вячаслаў Міхайлавіч прыкідвае: норма, двайны памер аплаты за ўсё, што звыш яе. Пры добрым раскладзе атрымліваецца прыкладна 190 рублёў у дзень. Толькі, адзначае, зайздросціць асабліва няма чаму: у камбайнераў дзень — паняцце вельмі няпэўнае. Праца не з лёгкіх. Учора камбайны заглушылі рухавікі на гэтым полі а гадзіне ночы. Сёння таксама ніяк не атрымаецца раней: дождж, на шчасце, сіноптыкі не абяцалі.
— З рапсам мы ўжо даўно справіліся. А вось яравых збожжавых прыбіраць 1640 гектараў, азімых — 1436. Плошчы немалыя. Камбайнаў у нас восем, з іх шэсць — айчынныя. А паколькі землі раскіданы па трох раёнах, усюды трэба паспець. Суседзі таксама просяць дапамогі. Ды і насельніцтву трэба будзе дапамагчы — але ўсё гэта ўжо пасля таго, як са сваімі нівамі справімся, — тлумачыць дырэктар.
У адным рытме
Сёння тут, у «Баброва-Агра», усё круціцца выразна і зладжана, як у адзіным гадзіннікавым механізме. На горачцы сярод пшаніцы дзяжурыць пажарны МТЗ з ёмістасцю — пільна сочыць за перамяшчэннем камбайнаў і ў цэлым за сітуацыяй на сухой збожжавай плантацыі з беларускай ядвісяй. Вось на энерганасычаным трактары «Беларусь» з 18-тонным прычэпам да нас пад’язджае дасведчаны механізатар і ўжо пенсіянер Аляксандр Зайцаў. Камбайнеры развітваюцца: калега чакаць не любіць, рэйсы ад бункера з поля да часовай пляцоўкі для захоўвання збожжа і назад робіць за паўгадзіны. Спяшаецца. Гэтак жа, як і вадзіцель МАЗа з камбікормавага завода Віктар Гайсянок, які прыехаў па новую партыю ўраджаю. Ён павязе збожжа проста на завод.
Трактарыст Аляксандр ЗАЙЦАЎ: «Ураджай радуе».— Праз тыдзень трэба прыступаць да сяўбы азімага рапсу, потым — да азімых збожжавых, — плануе Вячаслаў Чувілін. — Так што паралельна займаемся падрыхтоўкай насення. Яго спатрэбіцца звыш 600 тон. У такую напружаную пару і падмога з боку не перашкодзіць. Часова ўзялі на працу па дагаворы падраду каля дзясятка чалавек. Вунь, бачыце, хлапчукі-школьнікі на таку дапамагаюць? Іх рукі таксама спатрэбіліся. Ды і грошыкі на кішэнныя расходы заробяць.
Пакуль мы заканчваем размову, камбайны дружна зараўлі рухавікамі, выпусціўшы шлейфы пылу з-пад жняярак. Густыя, важкія каласы паслухмяна схілілі галовы: надышоў час адпраўляцца ў бункер.
Дарэчы, сельгаспрадпрыемствы Віцебскай вобласці распачалі актыўную здачу хлеба па дзяржзаказе. Прыкладна сёмая частка плана ўжо выканана. У цэлым віцябчане паставяць дзяржаве больш за 100 000 тон харчовага збожжа.
begunova@sb.by
