Наша кінематаграфічная моладзь здымае, нягледзячы на тое, што Міністэрства культуры пакуль так і не выпрацавала пэўную стратэгію развіцця нацыянальнага кіно без прэтэнзіі на вялікі бюджэт. Няхай гэтае кіно не бездакорнае, мае пэўныя мастацкія і тэхнічныя агрэхі, але падкупляе яго шчырасць. Галоўнае, што ёсць у такога кіно, — увага гледачоў.
У мінулым годзе былі арганізаваны дадатковыя сеансы на кінафільм “ГараШ”, таму што зала кінатэатра “Мір” не змясціла ўсіх жадаючых убачыць гэтую сацыяльную трагікамедыю. І гэта пра нешта ды гаворыць.
Вось і ў гэтым годзе я зноў аддаў сваё сэрца нацыянальнаму конкурсу, выпускаючы з=пад увагі прызёраў міжнародных кінафестываляў, якімі стракаціць афіша “Лістапада”. Таму што мне перш за ўсё цікава ўбачыць на экране наша жыццё і нашы праблемы. Убачаныя гульнявыя кароткаметражкі “Души мертвые”, “Счетчик счастья”, “Консьерж”, “Хомут”, “Двадцатьшестнадцать”, на мой погляд, лёгка могуць прадстаўляць нашу краіну на розных кінафестывалях. У іх ёсць свежае дыханне і навізна погляду. А пераможца леташняга конкурсу Мікіта Лаўрэцкі прадставіў ужо новую работу “Любовь и партнерство”. І зноў прыемна здзівіў. Спадзяюся, што нашы кіначыноўнікі не пройдуць міма гэтых работ. Бо так важна, каб малады талент заўважылі і ацанілі ў самым пачатку.
Мікалай Паўлевіч, Мінск
