У лабараторыі электронікі і наладкі Віцебскага завода “СТР”
15 гадоў назад па рашэнні Мінпрама Беларусі быў створаны завод “Станкарамонт”, заснавальнікамі якога выступілі 17 дзяржаўных прадпрыемстваў. Меркавалася, што “Станкарамонт” з яго высокакваліфікаванымі інжынерамі і канструктарамі зоймецца капітальным рамонтам і мадэрнізацыяй даволі пазношанага парку абсталявання. Тады на старыя станкі сталі ўстанаўліваць новыя прывады і сістэмы ЛПК. У 2006-м для большай зручнасці работы з расіянамі на базе “Станкарамонту” адкрыўся завод “СТР”. З 2011 года ён уваходзіць у склад нямецкай групы кампаній і сёння выкарыстоўвае самыя сучасныя сістэмы ЛПК. Віцябляне пачалі выпускаць высокапрадукцыйныя апрацоўчыя цэнтры, аналагаў якім няма ў Беларусі і Расіі. На іх любую дэталь ад пачатку да канца можна зрабіць з мінімальным удзелам токараў або фрэзероўшчыкаў. Дастаткова, каб заданне ў сістэму ЛПК увёў аператар.
Па просьбе Санкт-Пецярбургскага ЦНДІ тэхналогіі суднабудавання і суднарамонту канструктары завода “СТР” распрацавалі 9 мадэляў станкоў для гэтай галіны. Іх вырабілі і пастаўлялі на Балтыйскі завод, Адміралцейскія і Паўночныя верфі, калінінградскі завод “Бурштын”. Аднак у канцы 2014 года віцябляне даведаліся, што як прадстаўнікі іншай дзяржавы не могуць удзельнічаць у тэндарах, якія праводзяцца расійскай “абаронкай”. Каб не страціць рынак і наладжаныя сувязі, расказаў Леанід Крывашэй, завод “СТР” пастараўся ўвайсці ў станкабудаўнічы кластар Чэлябінскай вобласці:
— У рэгіёна магутны машынабудаўнічы патэнцыял. Што ж датычыцца кластара, то ён размяшчаецца на тэрыторыі апераджальнага развіцця. Займаецца праектам губернатар вобласці Барыс Дуброўскі, які з вялікай павагай адносіцца да беларускіх традыцый станкабудавання.
Віцябляне ўжо пабывалі ў Чэлябінску. За горадам ім выдзелілі ўчастак у чатыры гектары, дзе разам з двума расійскімі партнёрамі яны павінны ўзвесці сучасны станкабудаўнічы завод. Першы крок зроблены — у Расіі зарэгістравана прадпрыемства “СТР-Тернадо”.
Павел Немаляеў
