Tak naprawdę wcale nie chodzi o konkretne wydarzenia, które były najważniejsze w tym roku. Najważniejszy jest sens tych wydarzeń. Co ze sobą niosą? Jaka jest ich rola uogólniająca. Właśnie w takim kontekście szczególnie ważne było otwarcie w miejscowości Fanipol zakładu Stadler Minsk, produkującego supernowoczesne pociągi elektryczne.
Zakład w Fanipolu szybko zbudowano. Zaledwie dwa lata temu założono kamień węgielny, a dziś już może wykonać solidny i odpowiedzialny kontrakt zawarty z rosyjską spółką Aeroekspres. Będą również inne zlecenia. Zakład budowano z uwzględnieniem przyszłej rozbudowy, zważając na wzrost wielkości produkcji i rozszerzenie typoszeregu.
Działalność firmy Stadler na Białorusi można uważać za wzór zachowania inwestycyjnego. Firma zainwestowała w gospodarkę pieniądze, nie tylko zbudowała zakład, ale i sprowadziła nowe technologie. Poza tym ma dostępne rynki do sprzedaży wyrobów i konsekwentnie rozszerza strefę swojej działalności. Takie podejście Minsk akceptuje, a dlatego, zapewnił prezydent Alaksandr Łukaszenka, który wziął udział w uroczystości otwarcia w Fanipolu na Białorusi, będziemy uważać nowy zakład za swój i wspierać go, jak własne przedsiębiorstwa.
Biznesmen ze Szwajcarii Peter Spuhler sam fakt otwarcia nowego zakładu nazwał sygnałem, że nie ma recesji, a jest wzrost i wielu powinno się zastanowić nad tym faktem. Inwestycje Stadler w białoruską gospodarkę będą prawidłową odpowiedzią na współczesne wyzwania gospodarcze. W okresie globalnych wstrząsów gospodarczych trzeba myśleć nie o sankcjach, a odwrotnie o solidarności. Tylko wspólnie można pokonać obiektywne problemy światowe.
Bardzo ciekawy fakt i nawet nazwałbym go symbolicznym. Wydarzenie w Fanipolu jest szczególne również pod tym względem, że na pewno będzie miało ciąg dalszy w przyszłości. Możemy zakładać, że otwarcie przedsiębiorstwa przyczyni się do rozwoju Fanipola, który powinien zostać miastem satelickim Minska. Pomyślna działalność wspólnego przedsiębiorstwa z poważnymi inwestycjami będzie przykładem dla innych inwestorów zagranicznych.
Kraj zamierza rozważyć dowolne inicjatywy i oferty, które pozwolą wzmocnić gospodarkę, stworzyć nowe zaawansowane technologicznie zakłady, infrastrukturę i opłacalne miejsca pracy.
Gwarancje wsparcia takich projektów wydano na najwyższym poziomie. Są to bez wątpienia przemyślane decyzje, gdy państwo stwarza warunki, udziela preferencji inwestorom o poziomie światowym, produkującym konkurencyjne wyroby. Tym bardziej, gdy tacy inwestorzy przychodzą nie tylko z pieniędzmi, nowoczesnymi technologiami, ale i faktycznie ze swoim rynkiem, wiedząc, gdzie sprzedawać swoje wyroby.
O zakładzie w Fanipolu i perspektywach jego rozwoju przeczytają państwo w publikacji “Strefa odpowiedzialności nie cierpi pustki”.
“Jakie są plany na przyszłość?” — pytanie, które często słyszymy w tych dniach. Początek roku najczęściej każe dopasować swoje działania do nowego odcinku czasu. Nie ma nic dziwnego w planowaniu na przyszłość. Wiele osób tak właśnie robi: sporządza kilka pozycji na najbliższy dzień lub tydzień i żyje zgodnie z takim porządkiem. Co innego — planowanie długoterminowe: na pięć, dziesięć lat. Bardzo trudno zrobić tak, by życie toczyło się według ustalonego algorytmu, ponieważ przypadek często wtrąca się w przebieg wydarzeń. Mimo to, gdy jest konkretny cel, życie jest łatwiejsze.
Taką logiką kieruje się dziś wiele państw świata. W ostatnim czasie modne stało się sporządzanie strategii rozwoju krajów do pewnego okresu. Rosjanie na przykład zaplanowali wszystko do 2025 roku, Kazachowie — do 2050 roku. Wkrótce taki dokument pojawi się na Białorusi. Ministerstwo Gospodarki zgłosiło do dyskusji publicznej projekt Strategii narodowej zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego kraju do 2030 roku. Z tym dokumentem wszyscy chętni mogą zapoznać się już dziś, naciskając odpowiedni link na stronie internetowej resortu. Właściwie możemy mówić o tym, że strategia trzyma się na trzech filarach, podstawę stanowi człowiek, gospodarka i środowisko.
Dokument liczy wiele stron. Na ponad 130 stronach napisano o tym, jak kraj będzie się rozwijać i jakie ryzyka napotka w długoterminowej perspektywie. Więcej o prognozie i strategii można się dowiedzieć z publikacji “Co będzie w 2030 roku?”.
Warto zwrócić uwagę na prowadzone badania. Jak się okazało według parytetu zdolności nabywczej konsumentów nasz kraj znacznie wyprzedza większość sąsiadów. Zresztą nieźle wygląda również na tle innych państw świata. Ostatnie badania Międzynarodowej Organizacji Pracy dowiodły, że w większości krajów świata ludzie wydają na wyżywienie około 70 procent swoich dochodów. W naszym kraju w strukturze wydatków konsumpcyjnych wyżywienie stanowi 39,9 procent. Przy tym tendencja spadku jest wystarczająco stabilna i obserwowana jest w przeciągu co najmniej dziesięciu lat. Można o tym przeczytać w artykule “Jak się mierzy dobrobyt”.
Dobre tendencje zawsze są źródłem nadziei. Dlatego widzimy lepszą przyszłość. Wszystkim życzymy optymizmu!
Wiktar Charkoŭ
