Яшчэ нейкiх два-тры дзесяцiгоддзi назад пра наiўнае, альбо iнсiтнае, мастацтва ў Беларусi можна было прачытаць лiчаныя артыкулы. Сёння “творчасць у галiне выяўленчага мастацтва, якая характарызуецца наiўна-рэалiстычным адлюстраваннем рэчаiснасцi з выкарыстаннем вобразных сродкаў, адметных ад акадэмiчных”, становiцца прадметам сур’ёзнай увагi мастацтвазнаўцаў i, зразумела, калекцыянераў жывапiсу. Як прыклад — выдадзены на пачатку 2007 года альбом Юрася Малаша “Патаемнае наiўных мастакоў Беларусi”. Да выпуску арыгiнальнай кнiгi, дзе поруч з цiкавымi iлюстрацыямi змешчана даследаванне манаграфiчнага характару, спрычынiўся калектыў рэдакцыйна-выдавецкай установы “Лiтаратура i мастацтва”. Фундатары выдання — Мiнскi абласны выканаўчы камiтэт i Заслаўскi гарадскi выканаўчы камiтэт.
Практычны i жыццёвы вопыт, а таксама шматгадовая праца ў якасцi старшага навуковага супрацоўнiка гiсторыка-культурнага музея-запаведнiка “Заслаўе”, знаёмства з калекцыямi розных музеяў, матэрыяламi архiваў i бiблiятэк далi магчымасць аўтару асэнсаваць саму прыроду наiўнага мастацтва i наблiзiцца да рэалiзацыi цiкавай i неардынарнай iдэi па падрыхтоўцы i стварэннi адпаведнай кнiгi. Яе старонкi вабяць незвычайным калiграфiчным пiсьмом, прыгажосцю iнiцыялаў, вiньетак, заставак, фотакалажоў, цiкавай падборкай iлюстрацый...
Спрабуючы стварыць карцiну наiўнага мастацтва Беларусi, пазнаёмiць чытачоў з найбольш яркiмi яго прадстаўнiкамi, Юрась Малаш найперш звяртаецца да спадчыны Язэпа Драздовiча, Фёдара Сухавiлы, Галiны Заяц, Алены Кiш.
Эстэтыка прымiтыву, з якой знаёмiць альбом Юрася Малаша, сапраўды пацвярджае словы, выказаныя напрыканцы кнiгi: “Наiўным мастаком нельга стаць па запатрабаваннi альбо па адукацыi — iм трэба нарадзiцца, трэба адчуць унутры той патаемны голас, якi цiха лашчыць i клiча, наблiжаючы цябе да Яго”.
Он вышел в Финляндии и полностью состоит из SMS-сообщений
В нем на трехсот страницах собрано около тысячи SMS-сообщений, расположенных в хронологическом порядке. В тексте сохранены особенности жаргона, сокращений и даже ошибки, характерные для телефонных сообщений.
Сюжет книги “Последние сообщения” Ханну Лунтиалы представляет собой историю финна, оставившего пост руководителя и отправившегося в путешествие по Европе и Индии. В ходе путешествия герой общается со своими друзьями и родственниками посредством SMS-сообщений, через которые передаются как взгляды героя на мир, так и моральные и философские идеи.
В издательстве, выпустившем этот “шедевр”, не видят ничего удивительного в том, что подобный роман впервые вышел в Финляндии. Ведь именно в Финляндии в декабре 1993 года было отправлено первое SMS-сообщение.
В Национальной библиотеке Беларуси проходит выставка “Дни еврейской книги” и экспозиция работ известных израильских фотографов.
Свои книги представили более двадцати израильских издательств. Это и представители религиозной литературы (“Шамир” и “Институт Штайнзальца”), и издательства, которые выпускают книги на иврите и русском языке (“Шокен”, “Едит Ахронот”), и те издательства, у которых выходят книги только на русском языке (“Алия”). Также в выставке принимают участие белорусское издательство “МЕТ” и российские издательства (“Дом еврейской книги”, “АСТ”). Как и ожидалось, на выставке не обойдется без изюминки: состоится презентация первого перевода сборника рассказов еврейского автора Этгара Керета “Кiроўца аўтобуса, якi хацеў стать богам” на белорусский язык.
Серия образов, выхваченных из израильской реальности, — тема экспозиции “Переводные картинки”, которая проходит одновременно с выставкой. Авторы — фотохудожники Давид Дектор и Юлия Комисарофф — мастера, известные не только в Израиле. В экспозиции они удачно дополняют друг друга.
Выставка продлится до 4 февраля.
