Таццяна НАРОВІЧ з паштальёнамі Аленай МАЙСІЕВІЧ і Інэсай ПЛЮТА
НАКОНТ апошняга Таццяна пільнуецца асабліва. Тыражы газет і часопісаў на сваёй “тэрыторыі” яна стойка ўтрымлівае, хаця колькасць вясковага насельніцтва змяншаецца. Што і казаць: умее працаваць з людзьмі.
Ды і чаму не ўмець, у паштовай сувязі Таццяна ўжо роўна трыццаць год. Адразу пасля школы паступіла ў Мінскі тэхнікум электрасувязі. Кажа, што любіла калекцыяніраваць паштоўкі, часта заглядвала дзеля гэтага на пошту і, відаць, таму і выбрала прафесію сувязіста- тэхніка. Спачатку давала адпачынкі работнікам сваёй галіны, потым узначальвала калектыў Докшыцкага гарадскога аддзялення паштовай сувязі. А дзесяць год таму, калі выйшла замуж у Сітцы, змяніла і месца работы. Праўда, пасада засталася тая ж: толькі цяпер начальніка сельскага аддзялення вузла паштовай сувязі.
Аднак Таццяна гэтым пераменам рада. Ёй не прывыкаць да сельскага жыцця. Сама з вёскі. Як і многія, трымае карову, свіней, іншую жыўнасць. У гэтым ёй дапамагае муж Анатоль. Ён першы ды дачка Святлана павіншуюць яе з сённяшнім святам.
А яшчэ, як заўсёды ў такі дзень, затрымаюцца трохі ў аддзяленні яе безадказныя памочніцы-паштальёны — Інэса Плюта, Алена Майсіевіч, Вольга Падляшчук і Тамара Русаковіч. Каб пачаставацца тортам, папіць чаю і пагаварыць пра жыццё...
saulich@bk.ru
Фота Яўгеніі МАЛЕВІЧ
