Паэт нарадзіўся ў 1908 годзе, у сям’і паэта і настаўніка Мірзы Кадыра Ісмаілзадэ. Яго бацька — аўтар лібрэта оперы “Шах Ісмаіл”, якую напісаў Муслім Магамаеў: дзед славутага азербайджанскага і савецкага спевака Мусліма Магамаева. Ужо ў 18 гадоў Мушфіг стаў адным з самых прызнаных паэтаў Азербайджана. Вершы пра каханне ствараліся ім поруч з паэмамі, вершамі на сацыяльныя тэмы. Маладога чалавека хвалявала жыццё ва ўсіх праявах. Гэтым, відаць, і цікавая сапраўдная паэзія: што ёй да ўсяго ёсць справа. Мушфіг выступаў за пераход да лацініцы ў азербайджанскім пісьме — спадзяваўся, што так хутчэй будзе ліквідавана непісьменнасць. У 1936 годзе Мікаіл разам з легендарным паэтам Гусейнам Джавідам наведаў Мінск, прыняў удзел у пленуме праўлення Саюза савецкіх пісьменнікаў. Адбыўся тады ў сталіцы БССР і вечар азербайджанскай паэзіі, на якім выступілі абодва: і Гусейн Джавід, і Мікаіл Мушфіг.
Каміль Камал і яго партрэт класікаў
А ўжо ў 1937-м паэта арыштавалі, на самым пачатку 38-га расстралялі. “Свабода — душа творчасці і верша…” Мікаіл Мушфіг, усёю душой і ўсім сэрцам прыняўшы новы час, жывучы спадзяваннямі на лепшыя перамены ў лёсе свайго народа, сваёй старонкі, лічыў, што свабода, сумленне, шчырасць і адкрытасць — галоўныя рухавікі гуманістычнага развіцця свету. Так яно, зразумела, і ёсць. Ды гаспадары таго часу, у якім расквітнеў талент магутнага мастака слова, лічылі іначай. Скарыцца ім паэт не змог, як не змог, не пажадаў падладзіцца пад чужыя перакананні. Сталінскі махавік раструшчыў творцу, а напісанае ім засталося. І вось гучыць і па-беларуску.У многім нараджэнню “палымянаўскай” падборкі паспрыяла Салатын Мірзаева, якая жыве і працуе ў Мінску, а ў Беларускім педуніверсітэце імя Максіма Танка кіруе Цэнтрам культуры Азербайджана. Не так даўно там быў прэзентаваны партрэт Мікаіла Мушфіга і Максіма Багдановіча, які выканаў беларускі мастак азербайджанскага паходжання Каміль Камал.