«Далікатны, вытанчаны смак вясны», — менавіта такую характарыстыку льняному алею не так даўно дала мая знаёмая. І па праўдзе, вельмі мяне гэтым здзівіла.
Лён для беларусаў — культура стратэгічная. Блакітныя кветкі ўпрыгожваюць наш Дзяржаўны герб. Мы ўмеем вырошчваць і апрацоўваць лён так, што слава пра яго ідзе па ўсім свеце. У многіх сем’ях нашай краіны з пакалення ў пакаленне перадаюцца даматканыя ручнікі з непаўторнай вышыўкай як самая дарагая рэліквія. Мы з задавальненнем апранаемся ў лён, набываем сталовы тэкстыль з ільну для асаблівых дзён і не без гонару прэзентуем сувеніры з гэтай высакароднай культуры сябрам і калегам з-за мяжы.
У апошнія гады на хвалі цікавасці да здаровага харчавання льняны алей з’явіўся на паліцах айчынных крам і аптэк. Аднак стаўленне да яго ў такім кантэксце адпаведнае — як да чагосьці дыетычнага ці лячэбнага.
Між тым раней гэта быў звычайны прадукт, які, напрыклад, добра дапаўняў салаты з адварной гародніны. Мая знаёмая належыць да старэйшага пакалення і добра помніць, як у пасляваенны час калгаснікам за работу плацілі не грашыма, а натурпрадуктам:
— Апрача розных круп, выдавалі і некалькі літраў сырога алею з ільну. Вонкавы выгляд, духмянасць, смак — модны ў нашы дні імпартны аліўкавы алей, як той казаў, і блізка не стаяў. На пачатку вясны, калі арганізму асабліва патрэбныя вітаміны, мы ўжывалі льняны алей амаль кожны дзень. Елі са скібкай свежага хлеба ці палівалі ім вараную бульбу, буракі. Таму, пэўна, і былі здаровымі.
На карысць разважанняў — і навуковыя даследаванні. Спецыялісты адзначаюць, што гэтая алейная культура багатая на карысныя амега-3-6-9, фоліевую кіслату і вітамін Е. Такое ўсім нам патрэбна — бяром!
Каб ільняны алей прынёс толькі прыемныя гастранамічныя ўражанні, трэба сур’ёзна паставіцца да яго выбару. У ідэале — набыць выключна свежага адціскання. Бо чым даўжэй ён стаіць, тым ярчэй будзе адчувацца горкі прысмак. Таму і тэрмін прыдатнасці ў якаснага прадукту, як правіла, зусім невялікі.
Бяспройгрышны варыянт выкарыстання льнянога алею — у салаце з адваранай бульбай і мяккім сырам накшталт айчыннага клінковага ці феты, брынзы. Робіцца хутка і не патрабуе дадатковай падрыхтоўкі. Бульбу добра мыем і адварваем у мундзірах (атрымаецца смачней, калі ў падсоленую ваду дадаць крыху кміну). Гатовыя клубні дастаём з вады, даём ім астыць, а пасля чысцім і разломваем на невялічкія кавалкі відэльцам. Зверху кладзём сыр, які перад тым таксама драбнім на кавалачкі. Пасыпаем цыбуляй, дадаём соль і перац. Апошні штрых — паліваем сваю няхітрую, але сытную і па-веснавому светлую страву льняным алеем. Смачна есці!
Вам спатрэбіцца:
♦ Бульба — 6 шт.
♦ Сыр клінковы (або фета, брынза) — 100 г
♦ Чырвоная цыбуля — 1 шт.
♦ Ільняны алей — 3 ст. л.
♦ Соль, чорны перац, кмін на смак.
