Да кошкі ў народзе заўсёды ставіліся неадназначна. У народным асяродку цанілі характар гэтай жывёлы і адводзілі ёй ролю хатняй, блізкай істоты. Лічылася, што мурканне кошкі — гэта своеасаблівая малітва за выратаванне гаспадара, які ў гэты момант быў па-за межамі хаты.
- У раннехрысціянскай традыцыі вобраз кошкі зусім іншы — гэта сімвал ляноты і сладастраснасці. Часам жанчыну параўноўвалі з кошкай і надзялялі яе такімі якасцямі, як пошасць, схільнасць да варажбіцтва і магіі. Незалежны нораў кошкі, начныя вандроўкі, агеньчык у вачах, які можна заўважыць нават у цемры, — усё гэта выклікала хутчэй жах, уздзейнічала пагражаюча. Каціныя вочы называлі “акенцамі ў іншы свет”. Кошак заўсёды звязвалі са звышнатуральным з тых часоў, як іх прыручылі.
- Асаблівая сімвалічная роля прыпісвалася чорным і трохкаляровым кошкам. Лічылася, што трохкаляровыя кошкі ахоўваюць хату ад пажараў. Той, хто забіваў такую кошку, на працягу сямі гадоў павінен быў чакаць пакарання за здзейсненае. Трохкаляровая, а асабліва сямікаляровая кошка прыносіць у хату шчасце, а чорная кошка ахоўвае хату ад рабаўнікоў.
- Здавён жыве вера ў тое, што чорная кошка, якая перайшла дарогу, нясе непрыемнасці, няўдачу і няма сэнсу працягваць далей свой шлях, лепей вярнуцца дадому. У Англіі, наадварот, лічаць, што няшчасце нясуць белыя кошкі, а чорныя — поспех.
- У народзе добра ведалі, што гладзіць кошку — лепшы спосаб пазбавіцца ад стомленасці і напружання. Сёння навукова пацверджана, што ў час стасункаў з кошкай паніжаецца артэрыяльны ціск.
