У Мінску да 2025 года правядуць рэканструкцыю галоўнай ачышчальнай станцыі ў мікра-раёне Шабаны. Мадэрнізацыя глабальная — коштам 168 мільёнаў еўра. Грошы выдзелілі Еўрапейскі банк рэканструкцыі і развіцця і Еўрапейскі інвестыцыйны банк. На гэтыя сродкі «Мінскводаканал» палепшыць існуючыя ачы-шчальныя збудаванні і ўзвядзе новыя аб’екты для апрацоўкі асадкаў сцёкавых вод. «Р» раз-біралася ў дэталях важнага для горада і тэхнічна няпростага праекта.
Мінская ачышчальная станцыя пабудавана ў далёкім 1963 годзе. Яе канструкцыя састарэла.Новая глава
Мінская ачышчальная станцыя размешчана ў прамзоне Шабаны. Яна пабудавана ў далёкім 1963 годзе. Яе канструкцыя састарэла. Мадэрнізацыю ачышчальнай станцыі правядуць паэтапна, без поўнага спынення, лініямі — як яна на працягу дваццаці гадоў з моманту пабудовы і пашыралася. Сёлета пройдзе тэндар.
Намеснік кіраўніка па тэхнічных пытаннях Групы рэалізацыі праекта Кірыл Антонаў распавядае, як адбываецца працэс ачысткі сцёкавых вод:
— Працуюць не фільтры, а біялагічны працэс. Сцёкавыя воды праходзяць механічнае адстойванне — прыкладна 40 хвілін, пасля дадаём актыўны глей — вадкую бурую масу, біяцэноз актыўных жывых арганізмаў. Яны і ядуць забруджванні на працягу 8—12 гадзін. На гэтым этапе з аэратэнкаў ужо пахне прыемнай вільготнай зямлёй, вада становіцца празрыстай і ідзе ў раку.
Ачышчальная станцыя кожныя суткі скідае ў Свіслач прыблізна 450 000 кубічных метраў сцёкавых вод — сутачнае спажыванне Мінска. Ці шмат гэта? Аб’ём скіду — палова аб’ёму ўсёй ракі.
— Мы прывядзём якасць ачысткі сцёкавых вод у адпаведнасць з самымі перадавымі патрабаваннямі, — працягвае Кірыл Антонаў. — Нават больш жорсткімі, чым дзейнічаюць зараз у краіне. Напрыклад, напалову знізім аб’ём скіду біягенных забруджвальных рэчываў.
Большая частка сродкаў праекта (на макеце) пойдзе на вырашэнне пытання ўтылізацыі асадку і залішняга актыўнага глею.
Шкоднае ўздзеянне ў працэсе ачысткі сцёкавых вод — натуральнае выпарэнне серавадароду, метану, аміяку.Іншае шкоднае ўздзеянне ў працэсе ачысткі сцёкавых вод — натуральнае выпарэнне серавадароду, метану, аміяку. Таму цяпер збудаванні мехачысткі, дзе брудная вада кантактуе з паветрам, будуць тэхнічна перакрыты, шкодныя газы будуць цэнтралізавана адводзіцца і ачышчацца.
Горкі асадак
Большая частка сродкаў праекта пойдзе нават не на мадэрнізацыю самой станцыі, а на вырашэнне пытання ўтылізацыі асадку і залішняга актыўнага глею, у працэсе ачысткі ён жыве і размнажаецца. І хай гэтая маса — не больш за 1 працэнт ад усяго аб’ёму сцёкавых вод, яе захаванне — задача няпростая. На цэнтрыфугах асадак згушчаюць, з вадкага стану ён пераходзіць у больш густы — становіцца падобным на вільготную зямлю. Вывозіцца за межы Мінска на глеістыя сажалкі паблізу вёскі Сянела. Гэта тэрыторыя былых кар’ераў, падрыхтаваная для складзіравання асадкаў.
Ачышчальная станцыя кожныя суткі скідае ў Свіслач прыблізна 450 000 кубічных метраў сцёкавых вод.Кірыл Антонаў катэгарычны:
— Мы ўпіраемся ў рэсурс гэтых сажалак, іх хопіць максімум яшчэ на пяць гадоў. Мы абавязаны паспець з рэканструкцыяй і ўкараніць новую тэхналогію ўтылізацыі асадку. Якой яна будзе? Асадак пасля рэканструкцыі выкарыстоўваюць для атрымання энергіі — біягазу. Што на трэць скароціць аб’ём асадку, рэшту спаляць на пляцоўцы станцыі. У выніку застанецца попел, дзясятая частка першапачатковага аб’ёму асадку. Попел можна адправіць на звалку, а можна і выкарыстоўваць у дарожным будаўніцтве. А гэта ўжо яскравы прыклад канцэпцыі «нулявой адходнасці».
