Не да сну ў гэтыя выхадныя будзе не толькі жыхарам і гасцям Александрыі Шклоўскага раёна, дзе стала добрай традыцыяй грандыёзна адзначаць гэта свята сонца і росквіту зямлі. Святкаваць Купалле будуць у Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту, Парку-музеі інтэрактыўнай культуры «Сула» і многіх іншых музеях, сядзібах, цэнтрах культуры краіны.
Лічылася таксама, што нячысцікі не змогуць прычыніць шкоды, калі чалавек не будзе класціся спаць. Таму ўвечары збіраліся ўсёй вёскай. Распальвалі вогнішча, скакалі праз агонь, купаліся ў вадзе, каб ачысціцца і засцерагчыся ад злых сіл. Ля вогнішча частаваліся абрадавымі стравамі, спявалі, варажылі, плялі вянкі. Кідаючы вянкі ў ваду, прадказвалі лёс яго ўладаркі: калі вянок адразу на дно пойдзе — не быць замужам у гэтым годзе, калі ж паплыве далёка і роўна — быць шчасліваму замужжу. І, вядома, шукалі ў купальскую ноч папараць-кветку. Легенда аб ёй жыве да нашых дзён. Кажуць, зацвітае кветка ў самую поўнач. І калі яна пачынае раскрывацца, прыходзіць мацнейшая навальніца, зіхаціць бліскавіца, грыміць гром. Таму, хто асмельваецца сарваць кветку, здаюцца розныя пачвары, якія імкнуцца збіць чалавека са шляху. Затое, кажуць, што той, хто знойдзе папараць-кветку, будзе валодаць усімі зямнымі скарбамі, будзе самым багатым і шчаслівым!