Адным з даволі распаўсюджаных магічных спосабаў “абнавіць”, палепшыць сваё жыццё было апрананне новай адзежы ў вызначаныя дні года.
Так, напрыклад, на Каляды, Вялікдзень і іншыя гадавыя святы абавязковым патрабаваннем да адзежы была яе навізна. Варта нагадаць і пра тое, што абрадавая адзежа фактычна ставіцца да шырокага круга рытуальных прадметаў, без якіх не абыходзіцца ніводны з этапаў абраду. Так, самыя важныя умовы прад’яўлялі да вясельнай адзежы.
Асаблівай рэгламентацыі падначальваўся пахавальны абрад. Так нябожчыка апраналі ва ўсё новае.
Катэгарычна забаранялася, каб у адзежы памерлага хоць бы фрагментарна прысутнічаў чырвоны колер, — гэта магло “пацягнуць” за сабой яшчэ адну смерць кроўнага сваяка. Памерлую незамужнюю дзяўчыну апраналі ў шлюбны ўбор.
Што датычыць хрысцільнага ўбору, то яго шылі з новай, абавязкова белай (светлай) тканіны.
Узгадаем і правілы народнай медыцыны: вядомы выпадкі лячэння бяздзетнасці з дапамогай адзежы парадзіхі. Сподняя кашуля, у якой была цяжарная жанчына ў момант нараджэння дзіцяці, перадавалася той, у якой доўгі час не нараджаліся дзеці. Але пры гэтым неабходна было ведаць: шчасце дзіцянараджэння “пераходзіла” цалкам да іншай жанчыны, а ранейшая ўладальніца кашулі пасля гэтага магла стаць бяздзетнай.
Па ўяўленнях нашых продкаў, шлюбная адзежа таксама была надзелена магічнымі ўласцівасцямі, таму яе выкарыстоўвалі як дапаможны сродак падчас родаў, а вэлюмам нявесты (маці) лячылі дзіцячыя “сурокі”.
