Не пі, мама!

...Тая маці, Таня З., нідзе не працуе, жыве на дапамогу, якую дзяржава выплачвае на ўтрыманне сына як адзінокай маці. Аднойчы, атрымаўшы гэтую дапамогу, паабяцала сыну купіць марожанае. Той з радасцю пайшоў з мамай у магазін. Толькі марожанага ён так і не пакаштаваў. Ля магазіна мама адразу “зачапілася” за сваіх “калег”-алкаголікаў, якія чакалі, можа, адкуль-небудзь перападзе выпіць. Яе тут жа абкружылі, вымагаючы “праставіць з палучкі”. Па кругу пайшла бутэлька. І ніякія ўпрошванні сына: “Мама, не пі! Пойдзем дадому”, — на яе ўжо не дзейнічалі. Потым, узваліўшыся на кволае сынава плячо, яна, ледзь перастаўляючы ногі, “ішла” дадому. У двары гулялі сынавы сябры-аднакласнікі, ля пад’езда сядзелі кабеты. Відаць было, як саромеўся хлопчык, што ягоная мама не такая, як у сяброў. Сп’янелая, яна то спявала, то плакала, то дакарала сына, быццам ён вінаваты, што жыццё ў яе не склалася.
Хто ж растлумачыць той гора-маці, што прасцей за ўсё шукаць вінаватых, а тым больш вінаваціць дзіця. Значна цяжэй асэнсаваць і задумацца, дзеля чаго губіць сваё жыццё, калечыць лёс сына. Кінуў муж, скарацілі на працы, няўдалае каханне... Усё гэта толькі апраўданні. І гарэлка — не суцяшэнне, ёю становішча не выправіш. Як растлумачыць жанчыне, што алкаголь здольны зваліць з ног нават дужага мужчыну, а жанчыну, арганізм якой вельмі востра рэагуе на шкодныя рэчывы, тым больш. Вучоны з Нью-Йорка Чарльз Лімбер тлумачыць гэта тым, што энзім, які разбурае алкаголь у арганізме чалавека, у мужчын “працуе” ў два разы больш актыўна, чым у жанчын. З гэтай жа прычыны жанчын-алкагалічак практычна немагчыма цалкам вылечыць ад згубнай залежнасці, яна застанецца і пасля лячэння. Толькі вялікімі намаганнямі волі можна супрацьстаяць гэтаму злу.
Асабліва небяспечна ўжываць алкаголь цяжарным жанчынам. Але якая ж алкагалічка кантралюе тую цяжарнасць і задумваецца аб тым, што плод не мае ўласнай крывяноснай сістэмы, таму “п’яная” мацярынская кроў атручвае яго ўжо ў самым зародку?! У выніку на свет з’яўляюцца цяжка хворыя дзеці. Хваробы ў іх часцей за ўсё невылечныя. Акрамя таго, у сем’ях алкаголікаў дзеці ад нараджэння з’арыентаваны бачыць свет толькі ў негатыўных праяўленнях: брыдкаслоўе, бойкі, непавага, бруд, недаяданне і, што горш за ўсё, яны рана далучаюцца да ўжывання алкаголю. Адсюль агрэсіўнасць, дзіцячая злачыннасць, ланцужок амаральных учынкаў... Таму, падросшы, яны цалкам выпадаюць з агульнапрынятых маральных нормаў жыцця. Павелічэнне падлеткавага алкагалізму ў перспектыве можа адгукнуцца выраджэннем нацыі.
Доўга няньчыліся ў грамадстве з гэтымі людзьмі, чакаючы невядома чаго, пакуль алкагалізацыя не перакінулася на падлеткавае асяроддзе. Наспеў час узяцца за прымусовае лячэнне алкаголікаў. У якой форме, павінны вырашыць спецыялісты, бо тое, што мае сённяшні арсенал лячэння, адчувальных вынікаў не дае.
І каб словы “Не пі, мама!” ніколі не давялося пачуць з дзіцячых вуснаў, мама заўсёды павінна заставацца мамай — прыгожай, пяшчотнай, клапатлівай, добрай...