Крызіс
Завітала да старых унучка з Мінска. Студэнтка-першагодка. Апранута па тамтэйшай модзе: валасы распушчаны, пузка голае, а джынсы — зверху да нізу драныя, скрозь у латках ды дзірках.
Глянула бабулька ды самлела:
— А мая ты ўнучачка! Праўда Францаўна пра той крызіс казала, халера яго бяры!
Крыху ачуняла ды дзеду:
— Стары, кліч суседа! Яшчэ аднаго парсюка трэба калоць!..
Байструкі
Зарабіў Лявон-бабыль грошы. Зноў нейкаму магнату гмах, якія ў нашых мясцінах растуць, як грыбы пасля ладнага дажджу, дапамагаў узводзіць.
Стаў замочваць працоўныя поспехі. Дзень, другі, трэці… Пакуль грошы не скончыліся.
Ачуняў праз тры тыдні. Выйшаў з хаты на свет божы, а ля ганка жоўтыя камячкі пілікаюць.
— Тэрэза, — крычыць суседцы, — забірай сваіх куранят!
— Дык не мае яны, — адказвае тая. — То ж твая рабая байструкоў вывела, пакуль ты адпачываў. Цяпер гадуй!..
Дрэнны сусед
Васіль парадкуецца па гаспадарцы. Раптам чуе жаночы лямант: «Ратуйце, мой у калодзеж уваліўся!»
Кінуўся на суседскі двор, зазірнуў у калодзеж. А там сусед паміж першым і другім кольцамі на вядры завіс, нагамі з усяе моцы ў бетон упіраецца.
Перагнуўся Васіль, схапіў сябра за грудкі ды выцягнуў. А выратаваны яму за тое — у карак:
— От, дурань! Каб я яшчэ троху ў калодзежы пасядзеў — меў бы са сваёй кабеты паўлітэрку!..
Алег ТАТУН
Мядзельскі раён, к. п. Нарач
