В сборник вошли произведения, посвященные трагическим событиям Великой Отечественной войны и современному осмыслению этих тяжелых испытаний отечественной истории. События повести «Под покровом небес», которая дала название сборнику, разворачиваются в марте 1944 года в лагере смерти близ Озаричей. Главный герой только в зрелом возрасте осмелился рассказать об ужасе, который он пережил.
Владимир Гаврилович, представляя гостям книгу, поделился во время презентации не только идейным посылом, заложенным в это произведение, но и своей гражданской позицией:
— Нашы дзяды і прадзеды разам з рускімі братамі, прадстаўнікамі ўсіх народаў Савецкага Саюза перамаглі, бо не маглі не перамагчы, не маглі мірыцца з тым, як пракляты вораг раздзіраў нашу агульную зямлю. І мы, нашчадкі пакалення пераможцаў, не забыліся гэтага подзвігу, здзейсненага ў імя міру і шчасця, дзякуючы якому мы 80 гадоў жывём пад мірным небам. Гэтая памяць у нашых генах. Гэта частка нашай нацыянальнай самасвядомасці. Як справядліва адзначыў кіраўнік нашай дзяржавы, гэтую самую вялікую каштоўнасць у нас не атабраць нікому. Аднак нам спрабуюць звонку навязаць зусім іншыя погляды, спрабуюць даказаць, літаральна сілком убіць у нашыя галовы, нашу свядомасць, што нашы продкі дарма галовы свае паклалі на алтар перамогі. Спрабуюць прыйсці да нас і з каляровымі рэвалюцыямі, і з дзёрзкім заклікам адмовіцца ад нашай гісторыі, нашых каранёвых традыцый, перакрэсліўшы усё лепшае, што было ў нашым агульным савецкім доме, у нашай сённяшняй краіне, незалежнай Рэспубліцы Беларусь. І яны, гэтыя ідэолагі, заяўляюць, што Беларусь не партызанская краіна, а рэспубліка паліцаяў. Як не сорамна ім толькі? І хай яны нам зусім не сябры, але я, як чалавек, беларус, паляшук, унук ветэрана Вяликай Айчыннай вайны, хачу сказаць ім так: сябры мае, нічога у вас не атрымаецца. Нічога!
Писала книгу 48 лет: на выставке-ярмарке представили издание о защитниках Брестской крепости из Казахстана
