Паэт Уладзімір Дубоўка напісаў вось гэты верш пра нашу Радзіму. Нагадаем некалькі радкоў:
О, Беларусь, мая шыпшына,
Зялёны ліст, чырвоны цвет!
У ветры дзікім не загінеш,
Чарнобылем не зарасцеш.
Пялёсткамі тваімі стану,
На дзіды сэрца накалю.
Тваіх вачэй — пад колер сталі —
Праменне яснае люблю.
А цяпер прапануем вам гэты верш у перакладзе на рускую мову:
О, Беларусь, лесная роза,
Зеленый лист, багряный цвет!
Не умертвят тебя морозы,
Не одолеет пустоцвет.
Твоими лепестками стану,
Шипами сердце исколю.
В твоих глазах с отливом стали
Лучи рассветные люблю.
Пусть злые ветры мчатся мимо,
Им твоего не смять крыла.
Стремишься ты к коммуне мира,
Чтоб всюду радость расцвела!
И что тебе врагов угрозы —
Преград для сильных духом нет!
О, Беларусь, лесная роза,
Зеленый лист, багряный цвет!
Цяпер колькі слоў звычайных перакладаў:
перочинный нож — сцізорык
трубка для курения — люлька
клеенка — цырата
вдребезги — ушчэнт
юноша — юнак
колодец — студня
отчаяние — роспач
лежанка — прымурак
сумерки — сутонне
нарядность — убранасць
избушка, хибарка — хацінка
трение, натирание — шараванне
частник — прыватнік
вдохновение — натхненне
кочка — купка
волнение — хваляванне
удобно — зручна
растрепа, неряха — лахудра
диван — канапа
пест — мяла
неумышленно — ненаўмысна.
Ну і досыць на сёння. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.