Нядаўна давялося папрысутнiчаць падчас абмену думкамі прафесіяналаў на тэму, якія работнікі патрэбныя сучаснай прамысловасці. І не проста сучаснай, а перспектыўнай. Быццам бы адказ даўно знойдзены: гуру ў галіне цыфравізацыі, апрацоўкі вялікіх баз дадзеных, робататэхнікі... Вось і IT-ВНУ ў краіне павінен хутка з’явіцца. Але на самай справе і ў IT, і ў рэальным сектары патрэбныя не толькі вузкія спецыялісты. На вагу золата цэняцца «ўніверсальныя салдаты». Якія, як казалі ў часы Пушкіна, «всему учились понемногу». І той жа ПВТ, па словах яго рэзідэнтаў, усё больш адчувае дэфіцыт самых разнастайных няпрофільных кадраў. Ад маркетолагаў да фінансістаў, але такіх, якія разумеюць сферу высокіх тэхналогій.
Рэчаіснасць нараджае попыт на ўсе новыя, самыя нечаканыя кампетэнцыі. Прарэктар інстытута павышэння кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кіраўнікоў і спецыялістаў «Кадры індустрыі» Георгій Грыц, напрыклад, лічыць: на кожным буйным прадпрыемстве павінен быць менеджар — спецыяліст у перамовах з IT-індустрыяй.
Быццам бы ў чым тут падвох? Вядома, ёсць у лічбавых кампаній свая спецыфіка, але ў цэлым гэта такі ж бізнес, як і пастаўка нафты, металу або станкоў. Ёсць тавар, ёсць купец. Плюс — хітраспляценні торгу, спрэчкі па юрыдычных тонкасцях кантракта і нюансаў аплаты... Алгарытм звычайных дзелавых перамоў.
Вядома, кожны від бізнесу валодае сваёй калекцыяй прафесійных нюансаў. Магчыма, прыродныя схільнасці штурхаюць людзей у тую ці іншую сферу працы ці, наадварот, прафесія фармiруе характар. Але ў айцішнікаў не ўсё як у людзей. Яны спалучаюць у сабе супярэчнасць сумных зануд, якія могуць суткамі сядзець за маніторам, з палкасцю наватараў, якія самазабыўна спрабуюць пашырыць гарызонты магчымага. Няхай і віртуальнага. Плюс — адмысловая аўра лічбавых тэхналогій. Многія мільярдэры-наватары ўжо сталі гісторыяй бізнесу, легендамі мінулага. А зоркі лічбавага бізнесу жывуць побач. І кожны ў душы спадзяецца паўтарыць іх поспех. І раптам, зусім выпадкова, натрапіць на якую-небудзь ідэю, якая, падобна сацыяльным сеткам, пераверне камунікацыйны ці які-небудзь яшчэ віртуальны свет, прынясе і вядо-масць, і багацце.
Ганарыстасць — таксама спецыфіка прафесіі. Вядома, ёсць выключэнні з правілаў, але яны з’яўляюцца толькі прыватнымі выпадкамі заканамернасці. Георгій Грыц таксама адзначае спецыфіку гэтай сферы.
У чыста лічбавай індустрыі цэны на паслугі, мякка кажучы, завоблачныя. І далёка не ўсе, нават паспяховыя, кампаніі з рэальнага сектара могуць сабе дазволіць не тое што зорак першай або другой велічыні, але нават проста сапраўды кваліфікаваных і творчых спецыялістаў. Затое, адзначае эксперт, айцішнікаў можна прывабіць іншымі пернікамі: рашэннем амбіцыйнай задачы, стварэннем унікальнага праграмнага прадукту, які можа прынесці прыбытак у будучым...
Словам, неабходна весці перамовы з глыбокім веданнем спецыфікі галіны, трэндаў, матывацыі. У рэшце рэшт, больш-менш прыстойная кампанія будзе разглядаць заказ з рэальнага сектара, супастаўляючы яго прывабнасць з перспектывай на аўтсорсінгавую службу да якога-небудзь лічбавага гіганта, або прасоўваць уласныя праекты: галавакружны і нечаканы поспех World of Tanks і мноства іншых праектаў «на мільён» бударажаць уяўленне амаль усіх праграмістаў. Незалежна ад узросту і рангу.
Словам, якімі б дарагімі ні былі лічбавыя прадукты і іх распрацоўшчыкі, калі прыцягваць іх у штат, на зарплату, можна знайсці прымальны кампраміс. Калі валодаць навыкамі лічбавай дыпламатыі.
volchkov@sb.by
