Валанцёрам неабходна ведаць гісторыю краіны і Гульняў, расклад спаборніцтваў і колькасць разыгрываемых камплектаў медалёў.
«Прайшоў час, калі пры слове «валанцёр» усплывала асацыяцыя: студэнт, які прагульвае пары і жадае павесяліцца. Зараз валанцёры — гэта людзі з высокім узроўнем валодання замежнымі мовамі, выдатнымі камунікатыўнымі якасцямі, вялікім багажом ведаў і ўменняў», — Яўгенія Нікіціна, прэс-сакратар фонду «Дырэкцыя II Еўрапейскіх гульняў 2019 года», вядзе нас праз офіс да герояў матэрыялу — валанцёраў, якія прайшлі адбор.Заяўкі на конкурс валанцёраў, якія акажуць значную дапамогу ў арганізацыі ўсіх мерапрыемстваў, падалі ўдзельнікі з 100 краін свету. І больш за ўсё з Расіі, Украіны, Вялікабрытаніі, Азербайджана. Ужо цяпер конкурс складае тры чалавекі на месца. Пакуль назіраецца цікавы факт: падаюць заяўкі людзі ад 18 да 81 года. Так, самаму даросламу кандыдату — 81. Гэта дама з Вялікабрытаніі. Ёсць і кандыдат з ЗША, які быў валанцёрам аж на 15 Алімпійскіх гульнях. Вядома, чым больш вопыту ў валанцёраў ва ўдзеле ў спартыўных спаборніцтвах, тым лепш. Да таго ж важнае значэнне пры адборы мае і валоданне замежнымі мовамі, уменне працаваць у камандзе, а таксама арганізатарскія здольнасці. Пра вытрымку, валоданне сваім настроем і жаданне заўсёды адгукнуцца на просьбу любога чалавека і казаць не варта. У сярэднім працоўны дзень валанцёра будзе доўжыцца ад 8 да 12 гадзін, затым — наступная змена валанцёраў. У іх абавязкі будзе ўваходзіць мноства розных задач — у залежнасці ад таго, у якім кірунку яны будуць задзейнічаныя.
— Тыя, хто прайшоў адбор у склад валанцёраў, а гэта студэнты нашых ВНУ, ужо займаюцца на агульным трэнінгу ва ўніверсітэтах Мінска. У гэтым месяцы трэнінгі адбудуцца і ў абласных гарадах, — тлумачыць Яўгенія Нікіціна. — Акрамя гэтага, усе валанцёры пройдуць функцыянальны і аб’ектавы трэнінгі, якія будуць арганізаваны непасрэдна перад Гульнямі. Гэта трэба для таго, каб валанцёры адразу ж прыступілі да працы, ведаючы, з чым маюць справу.
Перад намі два валанцёры — студэнты Анастасія Сінкевіч і Аляксей Мендзель, якія апрануты ў блакітныя фірменныя футболкі Гульняў. Па іх валанцёраў можна без праблем знайсці ўсюды, дзе яны выступаюць добраахвотнымі памочнікамі. Дарэчы, перад самім мерапрыемствам кожнаму з іх уручаць камплекты адзення. Усяго 8 адзінак: красоўкі, штаны, шорты, куртка, бейсболка, байка, майка пола, заплечнік. Гэта ўсё застанецца ў іх на памяць. Што тычыцца пражывання і харчавання, то і гэта ім прадаставяць.
Свае заяўкі Анастасія і Аляксей адправілі больш за год таму. Насця, студэнтка другога курса факультэта міжнародных адносін БДУ, кажа:
— Месяц чакала адказу, але нічога не прыходзіла. Тады патэлефанавала ў валанцёрскі аддзел, сказала: «Вельмі хачу дапамагаць. Можа, нават цяпер спатрэблюся?» Мяне паклікалі на гутарку. Я прайшла яе і тэставыя заданні.
Сумяшчаць пары і валанцёрства нескладана, кажуць студэнты. Праўда, для таго, каб прымаць актыўны ўдзел ужо ў дні Гульняў, яны павінны здаць датэрмінова сесію ў маі.
— Доўгі час мы дапамагалі праводзіць гутаркі. Узровень ведаў англійскай мовы ў нас высокі, таму ўсё гэта непраблематычна. Значна страшней было праходзіць тэставанне самім. У мяне, напрыклад, спыталі, калі я апошні раз плакала і чаму. Стрэсаўстойлівасць правяралі, — кажа Насця, а Аляксей дадае:
— А мяне спыталі, што буду рабіць, калі ў спартсмена знікне пояс па дзюдо. Наогул, гэта добрыя пытанні, таму што яны з лёгкасцю правяраюць, як мы будзем дзейнічаць, ці не разгубімся? Я быў валанцёрам ужо больш як у 15 мерапрыемствах розных галін і многае ведаю, шмат да чаго гатовы. Таму падчас II Еўрапейскіх гульняў буду адказваць за зладжанасць работы функцыянальных напрамкаў на «Мінск-Арэне». А Насця будзе дапамагаць аднаму з Нацыянальных алімпійскіх камітэтаў краін, якія ўдзельнічаюць.
Аляксей, які вучыцца на трэцім курсе Міжнароднага дзяржаўнага экалагічнага інстытута імя А.Д. Сахарава БДУ, запэўнівае нас, што кожны павінен паспрабаваць сябе ў ролі валанцёра. Прычыны пералічвае:
— У будучыні буду біёлагам-аналітыкам. Здавалася б, пры чым тут валанцёрства? А гэта вопыт зносін з людзьмі. Самымі рознымі, з розных краін, з розных сфер. Я і так лічу сябе добрым, але калі ты стараешся дапамагчы камусьці, то становішся яшчэ больш добразычлівым, камунікабельным і старанным. Нават калі падчас нейкага мерапрыемства я не мог самастойна вырашыць пэўнае пытанне, то знаходзіў тых, хто дапаможа госцю. Важная і ўсмешка: так прыемна бачыць, калі ты падымаеш настрой іншаму чалавеку! Праца валанцёра дазваляе сябе выпрабаваць у ролях менеджара, асістэнта, перакладчыка і іншых — дзе такі досвед яшчэ дадуць? — пытаецца Аляксей. — У будучыні я б хацеў стаць сярэбраным валанцёрам — гэта тыя людзі, якія нават пасля 50 гадоў актыўна займаюцца валанцёрствам.
— Пакуль мы працягваем адбор валанцёраў. Заявак шмат, а адбор сур’ёзны, — дадае Яўгенія Нікіціна. — Валанцёр — гэта, па сутнасці, чалавек, якога першым бачаць госці нашай краіны па прыездзе, і апошні, каго бачаць, — калі з’язджаюць. На іх ляжыць вялікая адказнасць. Не выключаем, што, магчыма, менавіта гэты склад валанцёраў Гульняў стане асновай для фарміравання агульнай беларускай базы найлепшых валанцёраў.
kasel@sb.by
Фота аўтара.
