Białoruś odgrywa ważną rolę w utrzymaniu stabilności w regionie

Globalna turbulencja gospodarcza i pojawiające się od czasu do czasu burze geopolityczne mimowolnie zmuszają do myślenia o tym, jak przetrwać nam w tej rzeczywistości, zachować kraj i wzmocnić jego niezależność. Właśnie dlatego na Wszechbiałoruskim Zebraniu Ludowym było bardzo ważnie, aby przeanalizować tendencje w światowej polityce i jasno określić główne priorytety strategii polityki zagranicznej Białorusi.


W ciągu ostatnich pięciu lat świat wokół nas znacząco się zmienił. Ale niezmienne pozostały nasze zasady i zobowiązania przed partnerami. Nie miotaliśmy się w swoich preferencjach, nikomu nie zdradzaliśmy, nikogo nie oszukiwaliśmy, otwarcie i szczerze formułowaliśmy swoje stanowisko z trybun międzynarodowych, występując za sprawiedliwy porządek świata. I przy tym, oczywiście, nie zapominaliśmy o swoich interesach narodowych. Taką uczciwość docenili w społeczności światowej. To nie przypadek, że Mińsk został wybrany jako platforma do negocjacji na temat sytuacji na Ukrainie. To właśnie tutaj, w sercu Europy, w lutym 2015 roku po 16-godzinnym napiętym maratonie dyplomatycznym liderzy “normandzkiej czwórki” Putin, Poroszenko, Merkel i Hollande podpisali Deklarację, która została fundamentem dla de-eskalacji konfliktu na Ukrainie. Rolę Białorusi w tym procesie doktor nauk politycznych Siergiej Kizima ocenił następująco:

— Białoruś pierwsza poruszyła tę kwestię, pierwsza zauważyła skalę nadchodzącej katastrofy, pierwsza zaoferowała realistyczne plany, jak zamrozić lub zakończyć ten konflikt.

W rezultacie pojęcie “mińskie porozumienia” mocno weszło do leksykonu polityków, a wyrazy “Mińsk” i “świat” stały się synonimami. Wysiłki pokojowe naszego kraju radykalnie zmieniły jego postrzeganie na Zachodzie, uważa niemiecki politolog Reinhold Krumm:

— Usunięcie sankcji ze strony elit politycznych Białorusi — to krok w kierunku współpracy gospodarczej między UE a Białorusią. W Unii Europejskiej po raz kolejny zobaczyli w Mińsku partnera, który stara się uregułować relacje między Zachodem i Wschodem. I to w połączeniu z faktem, że nawet w okresie “zamrożenia” stosunków Zachód nie powstrzymywał współpracę z Białorusią w takich wrażliwych obszarach, jak wspólne zagospodarowanie granicy, walka z handlem narkotykami i przestępczością transgraniczną. Unia Europejska nigdy nie wątpiła, że jej granicy na wschodzie są zabezpieczone. Głównym zadaniem na najbliższe lata — zmaterializowanie pojawiającej się tendencji poprawy stosunków z Zachodem, jej przekształcenie w konkretne projekty, począwszy od handlu i inwestycji a kończąc uproszczeniem reżimu wizowego.

Poprzednie pięć lat nie były daremne także w kierunku wschodnim. Zostaliśmy częścią Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej, otworzyliśmy dla siebie nowe rynki w krajach “długiego łuku” i dokonaliśmy prawdziwego przełomu w stosunkach z takim gigantem, jak Chiny. Przykładem tego — początek budowy high-tech chińsko-białoruskiego Parku Przemysłowego “Wielki kamień” i podłączenie Białorusi do tak ambitnego projektu, jak pas gospodarczy Wielkiego Jedwabnego Szlaku. Na tej magistrali Mińsk odgrywa historyczną rolę ekonomicznego, handlowego i logistycznego skrzyżowania między Wschodem i Zachodem. Brzmi to, być może, pompatycznie, ale tak jest. Potężne Chiny, będąc drugą co do wielkości gospodarką na świecie, zobaczyły w naszym kraju niezawodnego i obiecującego partnera. Fakt ten stał się kolejnym potwierdzeniem tego, że w latach niepodległości Białoruś stała się znaczącym graczem w polityce regionalnej, mówi doktor nauk filozofskich Nikołaj Szczekin:

— W dzisiejszym świecie, opartym na surowej konkurencji nie tylko między państwami, ale także między korporacjami transnarodowymi, na dążeniu międzynarodowego kapitału do narzucenia swojej woli narodom i państwom, można przetrwać tylko poprzez wdrożenie integracyjnego paradygmatu rozwoju i tworzenie wielobiegunowego ładu światowego. Białoruś w związku z tym występuje jako doskonała ilustracja kraju, dla którego potrzeba współpracy przewyższa dążenie do konkurencji.