“Хай кожнае слова ўславіць Радзіму”

Так у нядзелю пачынаўся  традыцыйны, 14-ы па ліку Дзень  беларускага пісьменства ў Шклове. Пачынаўся не толькі з тэатралізаванай выявы. Пад урачыстыя гукі званоў з самага ранку ў горад прыбыла навукова-асветная экспедыцыя “Дарога да святыняў”. У Свята-Праабражэнскай царкве адбылася святочная літургія, і лампада з Благадатным Агнём ад труны Гасподняй была перададзена на захаванне храму.
Прывітальнае пісьмо ўдзель-нікам і гасцям свята, а таксама сваім землякам-шклаўчанам прыслаў  Прэзідэнт краіны Аляксандр Лукашэнка. А прачытаў яго віцэ-прэм’ер урада, ён жа старшыня аргкамітэта фэста Аляксандр Косінец. Праўдзівае, патрыятычнае і мастацкае слова было заўсёды запатрабавана ў народзе. Сёння ж, калі Беларусь  мацуе сваю самастойнасць, развівае эканоміку, літаратуру, культуру ўвогуле, яно набывае  асаблівую важкасць і важнасць.
Старшыня Магілёўскага аблвыканкама Барыс Батура, звяртаючыся да прысутных, адзначыў, што “шклоўскі” Дзень беларускага пісьменства прасякнуты памяццю  выдатных асветнікаў, што  стаялі ля вытокаў нацыянальнай культуры. І цяперашнія літаратурныя здабыткі, культурныя дасягненні, за якія Беларусь з гонарам стаіць  у  шарэнзе еўрапейскіх  дзяржаў, — гэта парасткі тых гістарычных каранёў на дабротнай глебе дзяржаўнай палітыкі  ў культурнай  галіне.
Шчыра кажучы, у дзень свята Шклоў увогуле стаў  шматгалосай сцэнічнай пляцоўкай, вялізным, як некалькі стагоддзяў назад, кірмашом. Ірына Дарафеева, ансамбль “Чысты голас”, ансамбль  старажытных духавых музычных інструментаў “Гуды”, іншыя выканаўцы і калектывы змянялі на сцэне адзін  аднаго. На плошчы ля раённага Палаца культуры размясцілі свае экспазіцыі рэспубліканскія выдавецтвы, выданні. Уздоўж  галоўнай вуліцы горада свае выставы зрабілі  магілёўскія  абласныя  і большасць раённых  газет.
Не з шэрагу апошніх  аказалася і экспазіцыя  нашай газеты. Шматлікіх наведвальнікаў свята прываблівала выстава  адметных фотаработ Аляксандра Шаблюка. Адзначаючы поспех магі-лёўскіх  хлебаробаў, якія на сёлетнім  жніве сабралі мільённы ўраджай збожжа, “НГ” прэзентавала шклаўчанам і гасцям горада арыгінальны і смачны вялізны каравай. Хто пакаштаваў — пацвердзіць  яго вартасць.
Адметнасцю сёлетняга свята пісьменства стала і тое,  што ўпершыню на ім падведзены вынікі першага літаратурнага  конкурсу на лепшыя творы года ў чатырох намінацыях. Лепшым  творам у галіне паэзіі прызнаны зборнік вершаў  Віктара  Шніпа “Балада камянёў”. Таксама адзначаны паэтычныя зборнікі Андрэя Скарынкіна і Змітрака Марозава.
Сярод празаікаў раманам “Уліс Трускі” вызначыўся Уладзімір Гніламёдаў. На другім і трэцім месцах Анатоль Казлоў і Наталля  Голубева з раманамі “Юргон” і “Радзімічы”.
Першы прыз за лепшы твор для дзятвы забраў  аксакал пісьменніцкага  цэха Іван Муравейка за кніжку казак “Вадзіца з крыніцы”. У гэтай намінацыі таксама адзначаны дзіцячыя вершы Міхася Пазнякова і Ніны Галіноўскай.
А вось у літаратурнай крытыцы пераможца аказаўся адзіны. За зборнік  крытычных артыкулаў “Свечка на  золкім паветры” прыз атрымаў Алесь Марціновіч.
Падчас уручэння літаратурных прэмій старшыня Саюза пісьменнікаў Беларусі Мікалай Чаргінец зазначыў, што ў наступныя  святы  колькасць  намінантаў будзе значна пашырана, бо наша нацыянальная  літаратура шматгранная і ў кожным яе напрамку нямала талентаў.
Вядома, што гісторыя  Шклова звязана з імем кацярынінскага генерала, серба па паходжанні Сямёна Зорыча. Тут у канцы XVIII ст. ён  заснаваў першы тэатр, арганізаваў кадэцкае вучылішча, садзейнічаў развіццю шматлікіх рамёстваў. У дзень свята шклаўчане ў векавым парку, заснаваным напрыканцы пазамінулага стагоддзя, адкрылі помнік  гэтаму мецэнату і гістарычнаму дзеячу. За дзень да свята на беразе Дняпра адкрылася лыжа-ролерная траса, а ў цэнтры горада — краязнаўчы музей.
Той, хто паставіў на мэце азнаёміцца з усім цікавым, што адбывалася на шклоўскім фэсце, відаць, не змог дасягнуць яе, таму што  паспець усюды, на ўсё падзівіцца проста б не хапіла  часу. Прэзентацыі, выставы, сустрэчы, тэматычныя пляцоўкі, паказальныя  спартыўныя выступленні і спаборніцтвы, віктарыны, латарэі... Толькі той народ, які ўмее выдатна працаваць, так святкуе. Таму што яму ёсць  што паказаць і ў матэрыяльным, і ў духоўным жыцці.