Дзень за днём, год за годам няспынна адлічвае нам жыццё. Штодзённая праца, хатнія клопаты не даюць магчымасці азірнуцца назад, абдумаць пройдзенае. Але часта вярэдзіць душу ўспамінамі альма-матар, адкуль ішоў у вялікае жыццё. Для нас, выпускнікоў землеўпарадкавальнага факультэта Беларускай дзяржаўнай сельгасакадэміі, гэта быў 1974 год. Той час, калі мы атрымалі трывалыя веды ў знакамітай навучальнай установе і пайшлі ў вялікі свет. А сёлета была нагода сустрэцца: юбілейны год выпуску. За сорак гадоў многае змянілася ў жыцці кожнага, некаторыя ўжо на заслужаным адпачынку, іншыя яшчэ працуюць, дзесяць чалавек з курса пакінулі гэты свет, іншых падводзіць здароўе — не змаглі прыехаць. Сабраліся на сустрэчу самыя смелыя і трывалыя.
У вызначаны час сталі збірацца каля чацвёртага корпуса сельгасакадэміі людзі сталага ўзросту: сем мужчын і дзве жанчыны. Дарэчы, на факультэце займалася большасць хлопцаў, магчыма, таму і на сустрэчы іх было больш.
Прыехалі Сяргей Подаў, заслужаны і ганаровы землеўпарадкавальнік Расійскай Федэрацыі, генеральны дырэктар ААТ «Калужскае землеўпарадкавальнае і каштарысна-вышуковае прадпрыемства», Віктар Еўціхаў — мэр горада Яршыцка Смаленскай вобласці, Генадзій і Валянціна Балтуновы са Смаленскай абласной землеўпарадкавальнай службы, Віктар Прынцаў — намеснік генеральнага дырэктара па каштарысных работах ААТ «Дэлюкс» у Смаленску.
Пётр Колбас да выхаду на пенсію працаваў намеснікам начальніка землеўпарадкавальнай службы Брэсцкага аблвыканкама. Мікалай Елісеенка пайшоў на заслужаны адпачынак з пасады інжынера РУП «Віцебскэнерга».
Мне давялося змяніць прафесію і стаць журналістам. Аднак сельскай гаспадарцы не здрадзіла — 31 год загадваю сельскагаспадарчым аддзелам рэдакцыі раённай газеты «Кліч Радзімы». А арганізаваў нашу сустрэчу Аляксандр Тоічкін, начальнік філіяла РУП «Магілёўскае агенцтва па дзяржаўнай рэгістрацыі і зямельным кадастры», які размешчаны ў Горках.
Прыехалі мы праз столькі гадоў у акадэмічны гарадок і зразумелі: калі ёсць рай на зямлі, дык ён знаходзіцца ў Горках. Новыя, прыгожыя будынкі, чысціня, парадак, зеляніна, цяністыя векавыя дрэвы, кветкі. А якія ўмовы створаны для студэнтаў! Дарэчы, узначальвае кафедру нашага былога выкладчыка Васілія Фёдаравіча Калмыкова яго сын Андрэй Васільевіч. Ён і правёў з намі «экскурсію» па аўдыторыях: адрамантаваныя памяшканні з новенькім абсталяваннем, паўсюдна камп’ютарызацыя, камфортнасць навучання.
Ад прымітыўнай танцпляцоўкі, дзе праходзілі нашы вольныя часіны, і знаку не засталося. Цяпер тут узвышаецца гарадскі Палац культуры. Шкада, што ў нашы часы такога не было. А інтэрнаты! У адным з іх давялося нам часова размясціцца — усе зручнасці! Так і хочацца заклікаць моладзь, якая збіраецца набыць вышэйшую адукацыю: паступайце ў нашу старэйшую, прэстыжную навучальную ўстанову! Дзе, акрамя трывалых ведаў, за пяць насычаных, цікавых гадоў жыцця ўмацуеце студэнцкае брацтва, як мы, пазнаеце шмат таямніц прафесіі! А яшчэ гэтую навучальную ўстанову заканчваў і Прэзідэнт нашай краіны — як гэтым не ганарыцца?
Кацярына СОСНА.
Шаркаўшчына
