* Так, катэгарычна забаранялася праводзіць грашовыя разлікі пасля заходу сонца або ў панядзелак.
* Забаранялася гаварыць, што ў хаце зусім няма грошай, нават калі іх і сапраўды вельмі мала, бо лічылі, што грошы “пакрыўдзяцца” і пакінуць хату назаўсёды.
* Даволі часта грошы, а дакладней манеты, выступалі як адзін з рытуальных прадметаў у сямейнай і каляндарнай абраднасці ўсходніх славян. Грошы прысутнічалі на вяселлі: падчас сватаўства, змовы, выкупу нявесты, пры шлюбе, падчас дзялення караваю. Ва ўсіх сітуацыях грошы сімвалізавалі багатае жыццё маладой сямейнай пары.
* Так, падчас вянчання ў храме нявеста падкладвала пад правую пяту жоўтую манету і загадвала, каб жыццё прайшло ў багацці і шчасці.
* Манеты з-за ўласцівасці металу, з якога былі вырабленыя, сімвалізавалі шэраг асаблівасцей і якасцей, напрыклад здароўе, пладавітасць і т.д. Так, на вяселлі дарылі медныя манеты і прымаўлялі: “Дарую медзі, каб дзеці былі, як мядзведзі”.
* Каб быць з “чыстым” тварам, г.зн. прыгожым, здаровым, на Вялікдзень мыліся “праз срэбра”, г.зн. у ваду клалі срэбную манету.
* Пры першым рытуальным купанні дзіцяці ў начоўкі клалі медную або срэбную манету: клапаціліся пра будучыню, дабрабыт і здароўе малога.
* Манеты выкарыстоўвалі падчас Калядных варожбаў: запякалі ў хлебе, клалі ў чыгун з кашай, пад падушку, у крынічную ваду. Ва ўсіх сітуацыях той, хто станавіўся ўладальнікам гэтай незвычайнай манеты, лічыўся ўдачлівым на працягу года: яго мары абавязкова спраўдзяцца.
* Пры будаўніцтве хаты ў падмурак абавязкова “закладвалі” адну-дзве манеты і прымаўлялі: “Каціся ў кут срэбра, у хату на дабро”.
* Падчас уваходзін ці ўлазін разам з зернем жыта на падлогу кідалі і некалькі манет, пры гэтым гаварылі так: “Выкупляю хату не жыхарамі, а грашамі”.
* Каб быць з грашамі на працягу года, нашы продкі раілі патрэсці-пазвінець грашыма ў кішэні, калі ўвесну першы раз пачуеце зязюлю.
