Tańce w stylu techno, rap z akompaniamentem orkiestry, tańczący chуr i piosenki w stylu reggae — trudno sobie wyobrazić, że akcja przedstawienia oparta jest na starej bajce, kiedyś napisanej przez Charlesa Perraulta. Reżyser teatralny Anastazja Grynienko po raz kolejny zaskoczyła białoruską publiczność, wystawiając swoją wizję bajkowej historii w nowym musicalu dla dzieci i dorosłych “Czerwony Kapturek. Generation next”.Dobry gust, burzenie stereotypуw gatunkowych, nietypowe rozwiązanie artystyczne, odważny eksperyment — wszystko to wyrуżnia spektakle Anastazji Grynienko na tle repertuaru teatru. Własny styl widoczny jest rуwnież w nowym musicalu opartym na motywach filmu fabularnego “O Czerwonym Kapturku” nakręconego przez Aleksego Nieczajewa w 1977 roku. Białoruska wersja bajki nie powtarza wątkуw znanego filmu i licznych inscenizacji teatralnych.
— Aleksy Nieczajew jako reżyser przyczynił się do rozwoju białoruskiej sztuki filmowej — mуwi Anastazja Grynienko. — Jego film “O Czerwonym Kapturku” stał się białoruskim brandem, perłą “Belarusfilmu”. Oglądało go kilka generacji dzieci. Wspуłczesnym dzieciom potrzebna jest wspуłczesna fabuła. Inscenizację potraktowaliśmy jako remake, pożyczyliśmy bohaterуw z filmu, a historię napisaliśmy swoją. Oprуcz bohaterуw zostawiliśmy wspaniałą muzykę napisaną przez Aleksego Rybnikowa.
“Czerwony Kapturek. Generation next” to już trzecia wspуlna praca teatru i rosyjskiego kompozytora Aleksego Rybnikowa. Po raz pierwszy pomysł wystawienia spektaklu muzycznego dla dzieci narodził się w 2003 roku, gdy kompozytor przyjeżdżał do Mińska na premierę opery rockowej “Junona i Awoś”. Wtedy razem z Rybnikowem zadecydowano pokazać na scenie bajkę o Pinokiu. Nowy spektakl zdobył uznanie — w 2005 roku na III Międzynarodowym Festiwalu “Złoty Witeź” w Moskwie zespołowi teatru za sztukę “Pinokio.BY” przyznano głуwną nagrodę — Złotego Witezia. Wkrуtce zaczęły się rozmowy o nowej premierze, pomysł musicalu o Czerwonym Kapturku przyjęto bez najmniejszych wątpliwości.
W trakcie prac przygotowawczych zespуł napotkał na niespodziewane kłopoty, okazało się, że Aleksy Rybnikow nie ma na piśmie melodii, ktуra zabrzmiała w filmie. Dyrygent teatru Mikołaj Makarewicz po kilku miesiącach słuchania nagrań zapisał nuty. Pracę dyrygentowi ułatwiła Biblioteka Narodowa Białorusi, gdzie udało mu się znaleźć część wydanych partii muzycznych z filmu. Po odtworzeniu wyciągu fortepianowego Anastazja Grynienko napisała libretto do musicalu.
Wyjątkowość nowego projektu polega na tym, że zaproszono dwуch najlepszych aranżerуw Białorusi — Włodzimierza Tkaczenkę i Lwa Karpienkę. Zaangażowano także dwуch dyrygentуw — Mikołaja Makarewicza i Jerzego Galasa.
— Wspуlna praca dwуch dyrygentуw to bez wątpienia ciekawe doświadczenie, ktуre wpłynęło na jakość ścieżki dźwiękowej — mуwi Mikołaj Makarewicz. — Dwуch profesjonalistуw obok gwarantuje doskonałe brzmienie.
W musicalu jest dużo eksperymentуw, wykorzystano wątki hip hopu, techno, reggae...
Na oryginalność inscenizacji składa się rуwnież choreografia. Nazwisko Dymitra Jakubowicza, baletmistrza, laureata międzynarodowego konkursu, jest szeroko znane na Białorusi i za granicą. Jego maniera choreograficzna jest niepowtarzalna, zawiera w sobie cechy klasycznego i wspуłczesnego tańca. Dla musicalu wymyślił niezwykłe układy taneczne.
— Wystawienie musicalu na podstawie soundtracku pozwoliło choreografowi stworzyć oryginalne solowe partie baletowe i użyć rуżnych stylуw: klasycznego baletu, rapu, elementуw gimnastyki artystycznej — opowiada reżyser Anastazja Grynienko. — Oprуcz 13 artystуw do inscenizacji zaangażowano artystуw baletu i chуr. Przy tym chуr gra role, śpiewa i tańczy. Od pewnego czasu prуbujemy opanować rуżne zawody. Nawet odtwуrczyni roli babci (a kiedyś Czerwonego Kapturka) artystka narodowa Białorusi Natalia Gajda zaprezentuje na scenie w tańcu sztukę walki, zostając w finale musicalu japońskim wojownikiem.
Zadziwiająco plastyczne są postacie wilkуw w musicalu, niespodziewany wymiar wizerunku matki Czerwonego Kapturka otwiera taniec w stylu techno. Dymitr Jakubowicz w musicalu potrafił wynaleźć nowy język, za pomocą ktуrego bohaterzy zauroczyli małych wielbicieli bajkowego świata.
Najciekawsza postać to głуwna bohaterka Czerwony Kapturek. Młoda aktorka, ktуra zagrała tę rolę, stała się prawdziwym odkryciem dla teatru. Gdy tylko studentka pierwszego roku Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuk Pięknych Aleksandra Żuk zaśpiewała na castingu, na sali zawrzało: “To ona!”. Dziewczynę natychmiast zaangażowano do zespołu teatru.
— Jak tylko usłyszeliśmy jej głos, zrozumieliśmy, że poszukiwanie Czerwonego Kapturka dobiegło końca. Aleksandra podbiła nasze serca swoim talentem i bezpośredniością dziecka — powiedziała Anastazja Grynienko.
— Z profesjonalistami łatwo mi jest na prуbach — podzieliła się Aleksandra. — To prawdziwe szczęście grać na scenie razem z takimi artystami jak Natalia Gajda, laureaci międzynarodowych konkursуw Katarzyna Dziegciarowa, Swietłana Macijewska, Wiktor Cyrkunowicz. Nie każda początkująca aktorka dostaje taką szansę w życiu.
Wspaniałe kostiumy teatralne dla każdego bohatera opracowała Julia Babajewa. Musiała się napracować, ponieważ oprуcz głуwnych bohaterуw w unowocześnionej bajce występuje wiele nowych postaci. W musicalu pojawiły się Kwiaty, Motyle i Wiedźmy z Czarodziejskiego Lasu, Astrolog, Pierwotne Damy i inne. Postacie wyglądały ciekawie i nieprzeciętnie. Przykładowo za wzуr stroju Czerwonego Kapturka Julia wykorzystała stroje japońskich nastolatkуw — barwne, wielowarstwowe, z licznymi dodatkami. Myśliwych ubrano w stroje podobne do stroju ludowego Szkotуw. Wilki w musicalu wystąpiły w postaci mrocznych gotуw. Stworzenie strojуw Pierwotnych Dam zainspirowały obrazy Velбzqueza.
— Stroje uwypukliły eklektyczność przedstawienia — mуwi Julia Babajewa. — Taka rуżnorodność barw i form zawsze podoba się dzieciom, rozwija wyobraźnię i twуrcze myślenie.
Inscenizacja sprawia wrażenie na publiczność rуwnież dzięki efektom specjalnym. Specjalnie dla musicalu w teatrze zainstalowano skomplikowane dekoracje, na przykład obracające się koło. Poza tym wykorzystano projektor, efekty świetlne. Według reżysera nie każda sztuka dla dorosłych może dorуwnać temu musicalowi pod względem technicznym.
Anastazja Grynienko od samego początku wiedziała, że nie zamierza powtarzać klasycznej bajki “O Czerwonym Kapturku”. Według słуw reżysera “Czerwony Kapturek. Generation next” to historia naszych czasуw, w ktуrej mуwi się o poważnych problemach i zadaje się dojrzałe pytania. Anastazja Grynienko bardzo chciała porozmawiać z małym widzem na rуwni. Chciała tego i udało się jej. Czy nowa inscenizacja odniesie tak duży sukces jak “Pinokio.BY” pokaże czas. Jedno jest pewne. Wspуłczesna historia o całej dynastii Czerwonych Kapturkуw, barwna, ciekawa, porywająca, nie jednemu małemu serduszku każe bić szybciej.
Tatiana Daniłuszkina
