Сёння зноў звернемся да творчасці вялікага рускага паэта Мікалая Някрасава. Спачатку ўзгадаем гэты верш на мове арыгінала:
Ликует враг, молчит в недоуменье
Вчерашний друг, качая головой,
И вы, и вы отпрянули в смущенье,
Стоявшие бессменно предо мной
Великие, страдальческие тени,
О чьей судьбе так горько я рыдал,
На чьих гробах я преклонял колени
И клятвы мести грозно повторял...
Зато кричат безличные: «Ликуем!»,
Спеша в объятья к новому рабу
И пригвождая жирным поцелуем
Несчастного к позорному столбу.
Пераклад на беларускую мову гэтага твора зрабіў Мікола Федзюковіч. Чытаем далей:
Святкуе вораг, друг, як вінаваты,
Хітае моўчкі хмурай галавой,
І вы пасталі ўсе ніякавата,
Хто ўчора быў нязменна прада мной, —
Вялікія ў пакутных позах цені,
Аб кім я гэтак горычна рыдаў,
Каля чыіх магіл схіляў калені
І клятву помсты грозна паўтараў...
Бязлікія ж усе, з набітым шлункам,
Спяшаліся ў абдымкі да раба,
Каб зноў яго ялейным пацалункам
Прыклеіць да ганебнага слупа.
А цяпер некалькі слоў звычайных перакладаў.
Оратор — прамоўца
Пустырь — пустка
Противоречиво — супярэчліва
Банка (варенья) — слоік
Зоркость — пільнасць
Трубка (для курения) — піпка
Пожалуйста — калі ласка
Смекать — кеміць
Счетчик — лічыльнік
Красавец — харашун
Розарий — ружоўнік.
Вось тут і ставім кропку. У наступны раз, спадзяюся, зноў нешта цікавае пашукаем.
