Ці ж з прывітання цукерак наясіся?
У Алега бацькі — настаўнікі. Паехалі ў райцэнтр на жнівеньскую нараду. Сход зацягнуўся, у краму зайсці не паспелі. Вярнуліся дамоў з пустымі рукамі. Маці, каб неяк падлагодзіцца да сына, кажа:
— Алежка! Табе цётка Вольга прывітанне перадавала!
— А ці ж я з таго прывітання цукерак наемся? — усхліпнуў хлапчук.
«Які дурань табе грамату падпісаў?»
Загадчык сельскага клуба з Бялыніцкага раёна прыехаў у Магілёў скардзіцца, што яго з пасады звольнілі. Начальнік пагартаў працоўную кніжку, іншыя паперы і гаворыць:
— Правільна цябе звольнілі. Дрэнна працаваў.
А той не пагаджаецца:
— Ды не, добра працаваў! Мяне нават граматай узнагародзілі!
— Які дурань табе грамату падпісаў?
— Вы, Іван Васільевіч! Глядзіце, вось ён, ваш подпіс!..
Анекдот ад пацыента
Адзін хворы хадзіў, хадзіў да ўрачоў — аніякага толку. Дайшлі да яго чуткі, што ў суседняй Грузаўцы нехта лячыўся «жывой» і «мёртвай» вадой.
Прыйшоў ён у вёску. Зайшоў у першую хату і пытаецца:
— Гэта ў вашай вёсцы мужчына лячыўся «жывой» і «мёртвай» вадой?
— Ага, у нашай. Ды толькі ён памёр, пухам яму зямелька.
— А калі хворы пачаў піць тую ваду?
— Ды яшчэ калі быў зусім здаровы!..
Віктар АРЦЕМ’ЕЎ
г. Магілёў