Прэмія Нацыянальнай акадэміі навук — своеасаблівы “Оскар” у даследчыцкім свеце

Алгарытмы для неба

Прэмія Нацыянальнай акадэміі навук — своеасаблівы “Оскар” у даследчыцкім свеце. Бо прысуджаецца яна раз на два гады за ўклад у вырашэнне буйной навуковай або навукова-практычнай праблемы — і не толькі ўжо знакамітым навукоўцам, але і пачаткоўцам, а таксама студэнтам. На цяперашні конкурс было прадстаўлена каля 50 работ. Пераможцаў вызначыла таемнае галасаванне членаў камісіі НАН. Сярод трыумфатараў аказаўся і курсант 6-га курса Беларускай дзяржаўнай акадэміі авіяцыі Мікалай Карнавухаў.


Курсант Мікалай Карнавухаў і яго навуковы кіраўнік Аляксандр Капусцін

Пра якія менавіта дасягненні і перамогі Мікалая будзем гаварыць? Гэта адразу задае тон гутарцы яго навуковы кіраўнік, кандыдат тэхнічных навук, прафесар кафедры агульнатэхнічных дысцыплін БДАА Аляксандр Капусцін, даючы зразумець: гэтая ўзнагарода — заслужаны вынік напружанай працы. За плячамі сціплага 23-гадовага хлопца ўжо салідны навуковы багаж. Сам жа Мікалай лаканічна заўважае: “Калі працаваць — будуць і вынікі”. Крайні, як прынята гаварыць у авіяцыі, — гэта якраз прэмія НАН за работу “Распрацоўка і даследаванне аптымальнай лічбавай сістэмы рэгулявання напружання сінхроннага генератара для перспектыўных самалётаў”. Відавочна, што выбарам тэмы Мікалай шмат у чым абавязаны сваёй спецыяльнасці — “Тэхнічная эксплуатацыя авіяцыйнага абсталявання”, да якога якраз і адносяцца генератары. Напэўна прыцягнула ініцыятыўнага хлопца і ярка выяўленая практычная скіраванасць — вынікі працы могуць знайсці ўвасабленне ў авіяцыі буду­чыні, удакладняе Аляксандр Капусцін:

— На перспектыўных самалётах прынцыпы пабудовы абсталявання і метады кіравання імі павінны быць зусім іншымі. Мы вырашылі заняцца пытаннем, як эфектыўна можна кіраваць гэтымі сістэмамі. Адзін з метадаў — прымяненне мікрапрацэсарнай тэхнікі, гэта значыць лічбавае кіраванне. Не ўсё спачатку атрымлівалася, аднак Мікалай справіўся.

Сама работа курсанта Карнавухава прысвечана сістэмам рэгулявання напружання. Па меры таго як у самалётах узрастае колькасць электронікі (а ў авіяцыі будучыні лічбавае “начынне” прэтэндуе і зусім стаць ледзь не важнейшым за пілота), усё больш вострая неабходнасць у безадмоўнай, па сутнасці, сістэме электрасілкавання. Дарэчы, на нядаўнім конкурсе “Моладзь і будучыня авіяцыі і касманаўтыкі” ў Маскве Мікалай прадставіў лагічны працяг сваіх ідэй. Яго праца пад назвай “Сістэма аўтаматычнага рэгулявання напружання генератара пераменнага току з элементамі штучнага інтэлекту” заняла тады 3-е месца. Так што ў гэтым хлопцу разам з вынаходцам (Мікалай у канцы кастрычніка ўжо атрымаў свой першы патэнт!) ужываецца яшчэ і добры праграміст. Прызнаецца: “Усе мовы праграмавання не ведаю, але парачку асвоіў”.

Антон Касцюкевіч
Заметили ошибку? Пожалуйста, выделите её и нажмите Ctrl+Enter